Nepal, top of the world

Na Martijn zijn ouders deze morgen, is het nu aan ons om de vlieger te nemen. We gaan van Bangkok naar Kuala Lumpur en moeten daar 10u wachten voor onze volgende vlucht naar Kathmandu. We vliegen met Malaysian Airlines en deze keer heeft Martijn ‘eens zot gedaan’. Je kon bieden op businesstickets bij Malaysian Airlines en Martijn had hierop geboden. Nu blijkt dat hij genoeg heeft geboden en dat we onze tweede vlucht in businessclass gaan doorbrengen! De eerste vlucht naar Kuala Lumpur verloopt zoals gewoonlijk, maar eenmaal aangekomen in Kuala Lumpur kunnen we eens decadent doen. Omdat we businessclass tickets hebben, zijn we toegelaten in de ‘Golden Lounge’ van Malaysian Airlines. Dit komt goed uit, want we moeten 10u wachten, van 22u tot 8u ’s morgens. Aangekomen in de golden lounge gaat de wereld voor ons open. Eten en drank á volonté, douches en bedjes om te kunnen slapen. Zalig! We drinken een paar wijntjes en biertjes en eten nog iets voordat we gaan slapen. Het personeel stelt voor dat ze ons ’s morgens op tijd wakker maken, zodat we nog tijd hebben om te ontbijten en te douchen. Geen probleem en tegen 1u gaan we slapen en om 6u staan we alweer op. We nemen een deugddoende douche en eten dan lekker van het uitgebreide ontbijt. Na het ontbijt vliegen we eindelijk naar Kathmandu. Deze vlucht is veruit de beste die we ooit hebben gehad natuurlijk! We zitten zeer ruim en worden direct op onze wenken bediend. Voor het opstijgen een drankje om te beginnen. Eenmaal in de lucht krijgen we een menu om ons eten te kiezen en krijgen we bier en wijn. Ze komen eerst de fles aan Lore laten zien, als deze goed is voor haar. Daarna wordt ons tafeltje bedekt met een wit kleed en komt het eten eraan. De drank blijft heel de tijd komen en we komen zeker niets te kort. Jammer dat de vlucht maar 4u duurt!

Eenmaal aangekomen in Nepal komen we letterlijk en figuurlijk terug met onze voetjes op de grond. Het is een kleine, oude luchthaven en moeten hier ons visum aanvragen, 40 USD per persoon. Wanneer we naar ons hotel worden gebracht, merken we dat Kathmandu een zeer vuile, stoffige stad is. Véél verkeer, veel getoeter en zéér slechte wegen. De helft is maar geasfalteerd en we worden goed doorheen geschud op weg naar ons verblijf. Eenmaal aangekomen in ons hostel, missen we al meteen de luxe van Thailand. Het is een oud hotel en de kamer ziet er niet echt proper uit. We besluiten om toch te blijven en gaan op verkenning in de stad. Dit is ook wel een tegenvaller, omdat er zoveel verkeer is en zeer slechte lucht om in rond te lopen. We gaan al snel terug naar ons hotel en plannen de rest van onze vakantie. We gaan overmorgen beginnen met de wandeling naar Everest Base Camp, een uitdagende wandeling in de Himalaya die wel 2 weken kan duren.
Tegen de avond gaan we wat eten bij een Indiër en ook hier is hygiëne niet belangrijk. Gelukkig is het eten wel lekker en we gaan al snel slapen vanavond.

Vandaag is het regeldag. Eerst een vlucht regelen naar Lukla, de start van onze wandeling. Dit is snel geregeld, maar is wel een vrij dure vlucht. 15O euro per persoon voor een vlucht van 25min (heen). Eenmaal de vlucht geregeld is, gaan we op zoek naar veel nieuwe, warme kledij én naar een vergunning om deze wandeling te mogen doen. We moeten naar het toeristenbureau gaan en hier moeten we 20 euro pp betalen om naar Lukla te mogen gaan. Na een dagje shoppen hebben we handschoenen, muts, dikke sokken, bloesjes met lang mouwen, joggingbroeken, schoenen voor Martijn, drinkbussen, tabletten om het water te zuiveren en wc-papier gekocht. We huren nog een warme slaapzak en twee dikke jassen, want het kan zeer koud worden in de bergen.

Dan is het zover. De wekker gaat om 4u45 en om 5u30 staan we aan de luchthaven. Onze vlucht staat gepland om 6u15, maar we krijgen al snel te horen dat er vertraging is. Dit is hier niet abnormaal, omdat er enkel wordt gevlogen als de omstandigheden in Lukla ideaal zijn. Lukla staat immers bekend als ‘gevaarlijkste luchthaven ter wereld’. Een heel korte landingsbaan van nog geen 500m, een betonnen muur aan één einde van de landingsbaan en een afgrond van 700m aan de andere kant. Toch is dit de meest gebruikte binnenlandse luchthaven in Nepal, omdat dit zo goed als de enige manier is om in Lukla te geraken om tot Mount Everest te geraken. Er is enkel één andere manier: een busrit van 8u naar Jiri en dan 5 DAGEN wandelen om in Lukla te geraken. We hebben dus gekozen voor de vlucht en na een korte vertraging worden ineens al de geplande vluchten afgeroepen. Iedereen wordt snel naar de bussen geleid en naar 7 verschillende vliegtuigjes gebracht. Wij vliegen met Goma Air en samen met ons zitten er nog 17 anderen in deze vlieger. Alle vliegtuigjes vertrekken snel achter elkaar, omdat het weer in Lukla nu net goed is. Tijdens de vlucht zien we prachtige uitzichten over de bergen en na 25min is het zover, we landen in Lukla. De landing verloopt vlot en vooraleer wij uitgestapt zijn, zijn er al 3 andere vliegtuigjes geland. Zo snel gaat dat hier dus!

Eenmaal we onze valiezen hebben, beginnen we aan onze wandeling. Vandaag wandelen we naar Phakding, een wandeling van maar 7km. We beginnen op een hoogte van 2840m en zullen dalen naar 2600m. We zien onderweg veel ‘dragers’ rondlopen. Dit zijn mensen die al de goederen die geleverd worden naar de juiste dorpen brengen. We krijgen al snel enorm veel respect voor deze dragers. Ze lopen vaak met 50-80kg op hun rug en dit door de bergen! Er zijn ook heel veel wandelaars die dragers bijhebben, zodat ze zelf hun zware rugzak niet moeten dragen. Wij hebben hier niet voor gekozen en zullen deze wandeling ook zonder gids doen. In Phakding geraken we al vlot. Om 11u30 zijn we er al en we vinden snel een verblijf. Allemaal heel basic, maar het verblijf is heel goedkoop (tussen de 1-3euro voor een kamer). We leren vanavond veel andere mensen kennen, de meesten die ook als bestemming Everest Base Camp hebben. We kruipen vandaag al vroeg onder de dubbele lakens, hier is het 0 graden op het moment.

De volgende ochtend starten we met een vroeg ontbijt (om 7u) en wandelen we verder richting Namche Bazaar. Dit is het grootste dorpje hier in de streek en ligt op 3440m hoogte. Een eerste goede klimdag dus! De wandeling is door een prachtige omgeving en we weten niet waar eerst kijken. Onderweg doen we nog een geocache (jawel, dat kennen ze hier ook) en de laatste 2km van vandaag wandelt er een Nederlander met ons mee, Lex. De laatste 2km is zeer steil en vermoeiend en ineens draait Lore weg. Ze valt flauw, halverwege onze laatste beklimming. Gelukkig kunnen we ze tegenhouden, zodat ze niet naar beneden dondert. Na een tijdje komt ze gelukkig terug bij en kan ze wat eten om terug op krachten te komen. We wachten hier lang genoeg, totdat ze volledig terug in orde is. Dit was wel even verschieten! We maken erna onze laatste beklimming af en dan gaan Martijn en Lex op zoek naar een slaapplaats voor twee nachten. We vinden al snel een leuk hotel en hier kan Lore echt op krachten komen. De volgende ochtend doen we een wandeling rond Namche. We gaan vandaag nog niet verder met de wandeling, omdat we nu op 3440m slapen en hier best nog een nachtje extra acclimatiseren. We doen een wandeling van 5u rondom Namche en het hoogste punt wat we vandaag bereiken is 3900m. Omdat we terug lager gaan slapen, zou dit bevorderlijk moeten zijn om hoogteziekte tegen te gaan. Voorlopig hebben we er gelukkig nog geen last van!

Op dag 4 van onze wandeling vertrekken we naar Tengboche, dit ligt op 3860m hoogte. We vertrekken vandaag in de sneeuw. Gelukkig blijft het bij lichte sneeuwval, maar het maakt onze uitzichten alleen nog maar mooier. Stilaan beginnen we te voelen dat we op hogere hoogte zijn. De inspanningen worden zwaarder, het ademhalen verloopt moeizamer. Ook vandaag ligt het zwaartepunt van onze wandeling op het laatste. In de laatste 2km moeten we immers nog 600m stijgen. Stikkapot komen we eindelijk aan in het piepklein dorpje. Hier staan amper 6 huizen, waarvan de meeste kleine hotels zijn. We vinden hier weer snel een slaapplaats en blijven voor de rest van de dag binnen, dichtbij de kachel! De volgende dag wandelen we naar Pheriche, 4200m hoog. Voor de eerste keer dat we boven de 4000m gaan! We zien vandaag ook voor de eerste keer Mount Everest in de verte. Het lijkt alsof deze berg kleiner is dan andere bergen, maar dit komt natuurlijk omdat de andere bergen dichterbij zijn. Eenmaal in Pheriche aangekomen vinden we het mooiste hotel waarin we zullen verblijven, Edelweiss. Een vrij nieuw hotel, eindelijk een hotel met dubbele beglazing én werkende flushwc’s. Dit is op deze hoogte nog maar zeldzaam, omdat bij de meeste hotels de leidingen bevriezen. Ook op deze plaats zullen we twee dagen verblijven, weeral om te acclimatiseren. De volgende dag wandelen wij nog naar een nabijgelegen dorpje en blijft Lex rusten in het hotel. We zijn vandaag trouwens opgestaan met een beetje hoofdpijn, precies een katergevoel. Dit is te wijten aan te weinig zuurstof in de lucht. Op deze hoogte is er nog maar 59% zuurstof in de lucht tov lucht op zeeniveau.

Op dag 7 vertrekken we naar Dhukla, een paar huizen op 4620m hoogte. Dit is maar een wandeling van 4km, maar toch gaan we hier stoppen. Al de tourgroepen (hier zijn er nogal veel) wandelen al direct verder naar 4960m hoogte, maar dit werd ons altijd afgeraden. Op deze hoogte raden ze aan om niet meer dan 500m te stijgen op één dag, dus gaan wij dat ook niet doen. Het verblijf vandaag is wel ronduit slecht. Geen werkende wc’s meer, vieze kamers en water kunnen we niet meer bijvullen aan de kraan, dus moeten we flessen kopen. Per dag drinken we 4l water per persoon (ook weer om hoogteziekte tegen te gaan) en dit konden we altijd doen via kraantjeswater en tabletten. Nu moeten we echter de flessen kopen voor 3euro per liter! Ook wc-papier hebben we moeten bijkopen, 2,5euro voor één rol!
We zijn blij als we de volgende dag verder kunnen wandelen, naar Lobuche. Dit is ook maar een korte wandeling en we besluiten iets verder te wandelen dan Lobuche en te verblijven voor een piramide. Dit is een Italiaans onderzoekscentrum, waarvoor een lodge is waar we kunnen verblijven. Hier hebben we voor het eerst sinds lang wifibereik én vooral de warme douche doet goed. Helaas moeten we het verblijf delen met 20 luidruchtige Chinese oudere mensen, die zoals verwacht de boel dadelijk vuil kunnen maken. We verblijven nu op 5050m hoogte en de hoofdpijn begint wel toe te nemen. Vooral Lex heeft er nu last van. Gelukkig hebben we allemaal wel nog onze eetlust en eten we voor de zoveelste dag op rij spaghetti met tomatensaus en kaas. Vlees eten we al heel de trip niet meer, omdat hier nogal veel mensen voedselvergiftiging van krijgen (al het vlees wordt gedragen naar hier, soms wel een paar dagen lang!).

De volgende ochtend is het eindelijk zover! We wandelen naar Gorak Shep, het allerlaatste dorpje voor Everest Base Camp. Lex gaat niet meer met ons mee, hij zal later vertrekken omdat hij nog wat ziekjes is. Wij vertrekken al om 7u30 en het is IJSKOUD! Het heeft deze nacht gesneeuwd, maar vooral de harde wind speelt ons parten. Ijskoude wind, pal op ons gezicht voor de wandeling naar Gorak Shep. Lore zegt wel tien keer: “ik vind dit niet leuk meer!”. We moeten af en toe schuilen achter rotsen, zo fel is de wind. Gelukkig komen we na een 3u wandelen eindelijk aan in Gorak Shep. We zoeken snel een kamer en laten hier onze valiezen achter. Nog een warm drankje en dan op naar Base Camp, nog 5km verder wandelen. De wind is een beetje minder, maar de wandeling is nog vrij moeilijk. Veel op en af en soms filevorming door de yaks (zie foto’s) die ook moeite hebben om verder te lopen. Na alweer een vermoeiende wandeling komen we eindelijk aan op de gletsjer waar basecamp ligt. Een schitterende, eigenlijk onbewoonbare, omgeving! De tentjes voor komende expedities staan op de gletsjer, maar net ver genoeg van de berg zodat ze niet kunnen geraakt worden bij lawines. We wandelen door basecamp, tot iemand zegt dat we niet verder mogen lopen. We maken paar leuke foto’s en zijn blij dat we eindelijk zijn aangekomen! De dragers en yaks blijven goederen aanbrengen, om al de expedities voor te bereiden. Iemand die naar de top wilt klimmen zal ongeveer een maand hier op basecamp doorbrengen en moet hiervoor minstens 45000$ voor betalen. De meeste pogingen naar de top gebeuren begin mei, wanneer het weer het stabielste zou zijn.

Zeer voldaan dalen we terug af naar Gorak Shep en hier zullen we nog één overnachting op grote hoogte doorbrengen. We slapen nu op 5150m en Lex is ook tot hier geraakt. Hij is niet naar basecamp gegaan, maar zal morgenvroeg samen met ons proberen te klimmen naar Kala Patthar. Dit is een piek van 5550m, wat de beste uitzichten op Mount Everest geeft, zonder Everest te beklimmen. Zoals altijd gaan we weer vroeg slapen.
We staan op om 6u en zorgen dat we om 7u30 vertrekken richting de piek. We hebben geluk met het weer, nu is het zonnig en geen wind. Gisteren is immers niemand naar de piek kunnen wandelen, wegens teveel wind. Wij kunnen genieten van het zonnetje en de beklimming is nog zeer zwaar. Zeker Lore en Lex hebben moeite met de ademhaling. Tegen 9u30 halen we de piek en hebben we een schitterend uitzicht op de top van de wereld. Wauw, adembenemend, prachtig,… Woorden kunnen niet uitdrukken hoe we ons hier voelen en wat we zien. Na een half uur boven te blijven, beginnen we met de afdaling. Aangekomen in Gorak Shep beslissen wij om door te dalen tot Pheriche, naar 4200m. Dit is nog een wandeltocht van ruim 11km. Lex gaat het rustiger aan doen en we nemen afscheid van hem. Met een strak tempo en dik gekleed wandelen we naar onder. Tegen 15u30 komen we aan in Pheriche, terug de lodge met een klein beetje luxe. We verblijven hier één nacht en wandelen daarna direct door naar Namche Bazaar, weer een wandeling van 19km. Het is hier weer een stuk warmer en we kunnen terug onze dikke jas uitdoen. We wandelen de volgende dag weer 18km verder om aan te komen in Lukla, onze eindbestemming. Uitgeput komen we aan na een paar dagen zwaar en ver te wandelen en we regelen onze terugvlucht naar Kathmandu. De volgende ochtend komen we om 6u30 aan op de luchthaven om normaal om 8u te vliegen. In Lukla is het echter nooit normaal en door wat mist landen de eerste vliegtuigen pas om 8u (wij hebben pas de tweede vlucht van dat vliegtuig, dus deze moet nog eerst terug naar Kathmandu vliegen en dan terug naar Lukla). Wanneer eindelijk ons vliegtuig terugkomt tegen 9u30 is er opnieuw vertraging. In Kathmandu is er immers een fikse onweersbui en die luchthaven is gesloten. Uiteindelijk vertrekken we toch om 10u30 en zijn we het allerlaatste vliegtuigje wat vertrekt vanuit Lukla, alle andere vluchten worden afgelast. We zien helemaal niets in de lucht, zo bewolkt is het. We zitten in superklein vliegtuig vlak achter de piloot en wanneer ze snel naar documenten aan het zoeken zijn, weten we dat er iets mis is. De piloten blijven zoeken en uiteindelijk vinden ze het document en ze blijven verder vliegen. Wanneer we landen, weten we wat er is gebeurd. Kathmandu luchthaven was gesloten en we zijn nu in een piepkleine luchthaven geland, 150km verder dan Kathmandu. We moeten uit het vliegtuig en weer 2u wachten en dan vertrekken we, nu wel naar Kathmandu. We zijn blij wanneer we eindelijk op de juiste plaats landen, het was toch weer een ervaring!

We rusten anderhalve dag in Kathmandu, met een uitgebreide, welverdiende massage. Daarna reizen we naar onze laatste bestemming, Chitwan National Park. Een busrit van 7u voor maar 160km. We worden volledig door elkaar geschud door de slechte staat van de wegen en zijn blij wanneer we eindelijk aankomen in Chitwan. Hier plannen we ons laatste bezoek in een jungle. We gaan een volledige dag met de jeep door de jungle, op zoek naar wildlife. In het park zitten namelijk Bengaalse tijgers, neushoorns, beren, bizons, apen, krokodillen, slangen, …
We vertrekken om 6u30 ’s morgens en kunnen al snel veel dieren zien. We hebben het geluk om neushoorns van heel dichtbij te zien, echt de moeite! Tijdens de dag kunnen we verschillende aapsoorten, bizons, neushoorns, vogels, herten, everzwijnen, krokodillen en pauwen zien. We hebben niet het geluk om een Bengaalse tijger of beer te zien, maar het is wel een prachtige dag. Het laatste uur van onze toer krijgen we wel een onweersbui over ons heen, mét hagelstorm. Gelukkig hebben we net op tijd iets over ons hoofd kunnen doen, want de hagelbollen zijn echt immens groot! Wanneer we de laatste rivier in een bootje moeten oversteken, hebben we het geluk dat de stortbui net iets minder fel is.

Zo, dit was voor ons Nepal. Een land met veel diversiteit en veel avontuur. We hebben genoten van onze zeer vermoeiende wandeling én van de jungle! Morgen nogmaals een lange busrit terug naar Kathmandu en dan…. naar huis! We hebben donderdag onze vlucht naar Dubai en hier zullen we anderhalve dag blijven en dan vliegen we op 8 april terug naar huis. Home sweet home!