Cambodja Tuktuk!

We reizen van Don Khon (Laos) naar Phnom Penh (hoofdstad van Cambodja). We zijn gewaarschuwd voor deze trip, omdat hier veel toeristen worden afgezet. Wanneer we de bus willen nemen, vragen ze direct onze paspoorten. Zéér ongewoon en iedereen protesteert ertegen. Het bedrijf legt uit dat ze een ‘service’ voor ons doen, door de paspoorten aan de grens te laten stempelen, zodat wij niet in de rij moeten gaan staan. Dan moeten we 40USD betalen ipv 35USD voor ons visa. Na lang overleggen besluiten wij om ons paspoort af te geven, zodat we geen problemen aan de grens hebben. 50% van de bus besluit hetzelfde te doen, de andere helft gaat het zelf regelen aan de grens. Uiteindelijk vertrekken we om 10u30 (2u later dan gepland) naar de grens. Wij blijven in de bus, de rest moet wandelen tussen de grenzen. Wij wachten aan een restaurant met de helft van de bus en krijgen onze paspoorten al na 10min terug. Oef, het is geregeld en zonder problemen (wel 5usd extra moeten betalen dus). Voor de andere helft lukt het minder vlot. De grenswachters blijven volhouden dat ook zij extra moeten betalen en voor deze reizigers verloopt de grensovergang zeer gestrest. Ze moeten ook nog 1km wandelen naar de bus en de bus dreigt om paar mensen achter te laten die te lang bezig zijn aan de grens. Gelukkig wacht de bus toch en tegen 13u rijden we eindelijk verder in Cambodja. De rest van de rit verloopt vrij vlot, al zijn er veel zandwegen waar we op rijden! We komen aan in Phnom Penh om 21u30, 2,5u later dan gepland. We hebben nog geen verblijf en gaan op zoek. Veel hotels zijn al volgeboekt en we vinden een klein hotel voor 8 dollar. Wel zeer vuil en slecht, maar het is maar voor een nacht. We gaan nog ergens wat eten en dan uitgeput slapen.

De volgende ochtend gaan we ontbijten in een restaurant en Martijn gaat op zoek naar een nieuw verblijf. Hij vindt al snel een veel betere kamer voor 18 dollar, dit is ook nog niet te duur.
In de namiddag gaan we naar gevangenis S 21 met de tuktuk.
Even kort over de tuktukchauffeurs: overal in Cambodja zijn tuktukchauffeurs en ze roepen je allemaal na. Sommige zijn opdringerig, maar de meesten vallen goed mee. Wanneer we hier ’s morgens vroeg rondlopen, merken we dat veel van deze chauffeurs in hun tuktuk op straat slapen. Hun gezin woont immers op het platteland en ze gaan niet elke dag terug naar huis. Een tuktuk is ook supergoedkoop. Voor 1-2 dollar kan je al 5-10km verder geraken. Hun rijstijl is wel anders als dat van een auto. Ze rijden aan de verkeerde kant van de weg als dit sneller is, rijden door het rood, zoeken letterlijk de kortste weg (soms op het voetpad of via tankstation) en kijken niet om naar anderen. Het is een wonder dat we gelukkig nooit een ongeval met hun zien!
Terug naar ons bezoek van de gevangenis. Dit is een zeer zwarte bladzijde in de recente Cambodjaanse geschiedenis, die getekend is door oorlog. Deze gevangenis was een school tot het Pol Pot regime (Khmer Rouge) de macht overnam op 17 april 1975. Toen zij de macht overnamen, hadden ze heel veel schrik voor spionnen en intellectuelen en gooiden deze mensen zonder reden in deze gevangenis. In de 4 jaar dat de Khmer Rouge aan de macht was, werden hier maar liefst 14000-20000 menen naar de gevangenis gebracht. Van al deze mensen zijn er maar 7 die het overleefd hebben! Al de gevangen werden gefolterd en verplicht een document te tekenen dat ze toegaven dat ze spionnen waren. Eenmaal het document ondertekend, werden ze overgebracht naar de ‘killing fields’. Massagraven, waar ze de gevangen doodsloeg met knuppels om kogels te besparen.
Een zéér ingrijpend bezoek voor ons dus aan dit museum, dat geopend is 1 jaar na de sluiting van de gevangenis. Ook zeer ingrijpend dat je de cellen nog kan zien en dat overal foto’s hangen van de gevangenen. Indrukwekkend en ongelooflijk hoe brutaal geschiedenis kan zijn, Lore is er helemaal niet goed van. We komen trouwens ook te weten dat over de geschiedenis hier pas een film uit is gekomen met Angelina Jolie als director, “First They Killed My Father”, misschien het bekijken waard!?

Na het bezoek aan het museum moeten we even bekomen op de kamer en gaan we daarna iets uiteten. Martijn heeft geluk, hier hangt ook een groot scherm met live de wedstrijd tussen Chelsea en Arsenal. Na een heerlijke maaltijd (en een goede match!) gaan we nog een biertje drinken aan 50ct in de bar.
De volgende dag gaan we na het ontbijt naar de Russian Market. Een overdekte markt, waar het véél te warm is, maar waar alles te verkrijgen is. Lore koopt een broekje, bloesje en sjaaltje. Martijn wacht buiten in de schaduw, waar het iets koeler is. Na het shoppen gaan we naar het paleis, natuurlijk met een tuktuk. Wanneer we hierna langs de Mekong wandelen, zien we een vrouw samen met haar dochter naar onder wandelen (midden in het centrum). De dochter kakt in de rivier en daarna wandelen ze terug naar boven. Lore besluit direct om nooit meer in de Mekong te zwemmen J!
Na een stadswandeling in de hitte laat Lore een tenenpedicure doen en Martijn maakt de blog over Laos. We houden nog een rustige avond, maar mét tripel karmeliet! In onze straat ligt een Belgisch biercafé en natuurlijk moet Martijn er toch 2 kunnen drinken!

De volgende ochtend verlaten we de hoofdstad en gaan we naar het zuiden, naar Kampot. Na een busrit van 3u komen we aan in het centrum. We zetten ons in een restaurant en na de lunch gaat Martijn op zoek naar een kamer. Na een tijdje zoeken vindt hij een kamer voor 8 dollar, maar deze keer een zeer mooie kamer! Wat een verschil met onze 8 dollar kamer in Phnom Penh! We verkennen het stadje wat en het is hier weer veel rustiger als in Phnom Penh. We huren een scooter voor twee dagen en gaan naar Bokor National Park. Dit is een ‘ghost town’ op top van een berg. Hier woonden de Fransen voor de oorlog, maar nu is het hier al voor 70 jaar verlaten. De gebouwen zijn nog indrukwekkend en de mist maakt het nog een beetje meer spookachtig. Na een leuk bezoek hier gaan we (lees: Lore) zwemmen aan een hostel. Langs dit hostel zijn ze aan het werk en de bouwvakkers vechten om zo dicht mogelijk aan het zwembad te kunnen werken, zodat ze goed kunnen gluren!
De volgende ochtend voelt Martijn zich niet zo goed en heeft hij blijkbaar ook koorts. Na het ontbijt gaan we toch naar Kep, een stadje 25km verder. Dit is hier de ‘krabhoofdstad’ en Lore wilt hier lekkere, verse krab eten. Wanneer we hier aankomen is er een grote markt, allemaal met vis- en krabverkoop. Lore bestelt een bakje krab van 1kg voor 7 dollar. Ze vindt het heel lekker en de krab wordt vers uit de zee gehaald. Wel vreemd om het allemaal zo te zien gebeuren. Vrij veel toeristen zijn hier aan het eten, maar ook veel locals. Na de lunch gaat Lore nog wat zwemmen en daarna gaan we terug naar Kampot. We bezoeken onderweg eerst nog een peperboerderij. De peper van Kampot is internationaal bekend en is ook veel verkrijgbaar in Europa. We gaan naar een organische peperboerderij en leren bij hoe ze aan witte, rode of zwarte peper komen. Peper groeit trouwens aan een slingerplant die ze rond een hoge paal laten slingeren. De eerste oogst van peper is pas na drie jaar. De rondleiding en de manier waarop ze de goede/slechte peper moeten scheiden (bolletje per bolletje, met de hand), is toch wel interessant om te zien!

We vertrekken verder naar het zuiden, naar het eiland Koh Rong Samloem. Martijn heeft ondertussen 39° koorts, maar we moeten met de bus en boot naar onze volgende bestemming. De rit verloopt goed en aangekomen aan het eiland merken dat dit echt een prachteiland is! We gaan hier 5 nachten verblijven, maar ons eerste nacht is aan de andere kant van het eiland. Dit kunnen we enkel bereiken door 4km te gaan wandelen in de hitte en door de jungle. Na een lange wandeling komen we uitgeput aan op onze bestemming en Martijn ploft zich direct in een hangmat en komt er heel de dag niet meer uit. Zijn koorts gaat nog hoger en de paracetemols vliegen erdoor. We liggen aan een zeer mooi strand en Lore geniet van de zee en gaat paar keer snorkelen. Tegen de avond eten we op het strand en erna gaat Martijn al slapen en Lore geniet nog van het uitzicht en de natuur. Zalig! De volgende ochtend is Martijn gelukkig een pak beter (dokters kennen ze niet op het eiland, dus gelukkig!) en we kunnen nu samen genieten van het eiland. In de namiddag veranderen we van locatie en gaan we met de boot naar Easy Tigers, ons volgend hotel. Dit hotel ligt echter in een klein visserdorpje en van schoon strand is hier geen sprake meer. Wel kunnen we hier heel goed snorkelen. We hadden hier voor 3 nachten geboekt, maar door een overboeking mogen we maar 1 nacht blijven. Komt ons eigenlijk goed uit en de volgende dag besluiten we om naar Saracen Bay te gaan, het hoofdstrand. Dit is een wit strand van 4km lang met allemaal hotels en restaurants aan het strand. Het is hier prachtig en we moeten op zoek gaan naar een nieuwe plaats om twee nachten te verblijven.
Één probleem echter: we hebben niet genoeg cash geld bij. Er is geen geldautomaat op het eiland en wij hadden al onze verblijven online al betaald. Door de schrapping van twee nachten, moeten we echter twee nachten extra met cash betalen. Visa/mastercard wordt hier niet aanvaard vanwege zeer slecht internet op het eiland. We vinden gelukkig een goedkope plaats en hier blijven we één nacht. We wandelen naar Lazy Beach, door National Geographic verkozen tot een van de mooiste stranden ter wereld. Het is hier ook echt prachtig en we genieten hier een dagje en halen de frisbee nog eens uit.
’s Avonds genieten we van een drankje aan het strand, onder de heldere hemel. Zalig! We vinden ook een restaurant met wifi en hier kunnen we een bungalow boeken voor de volgende nacht.
Ook de volgende dag genieten we weer ten volle van het goede weer en zoals elke ochtend verplaatsen we ons naar een volgend verblijf. Vandaag hebben we wel weer een hele mooie bungalow met mooi terrasje aan het strand. Lore fleurt helemaal op hier aan het eiland, dit is echt haar ding! Ze blijft ook elke dag tot zeer laat in het water. Zelfs na aperitief springt ze er nog geregeld in!
De laatste volledige dag op het eiland verplaatsen we naar een echt resort, sweet dreams. Hier hebben we echt een zéér mooie bungalow en heel vriendelijke bediening. Ook dit is weer een dag genieten en ’s avonds gaan we nog eens lekker uiteten in een restaurant. Wanneer we gaan slapen, heeft Lore echter al snel last van het avondeten. Blijkbaar heeft ze een voedselvergiftiging opgelopen en wordt ze de eerste 3u van de nacht heel goede vriendjes met de wc. Gelukkig is het de volgende ochtend al veel beter, alleen is de eetlust er nog niet. Na de lunch voor Martijn en klein hapje voor Lore, verlaten we het eiland. We hebben op 6 dagen/5nachten telkens ergens anders verbleven, maar zo hebben we ook heel het eiland gezien. Koh Rong Samloem is echt de moeite!!!

Eenmaal terug op het vastenland regelen we bustickets naar Siem Reap. We komen om 14u30 op het vastenland en om 19u nemen we de nachtbus naar Siem Reap. We wachten in de namiddag aan het strand en wanneer de bus ons komt ophalen, merken we dat we weeral helemaal vanachter liggen. Dik tegen de zin van Lore, maar we moeten ons er letterlijk bij neerleggen.
De busrit verloopt vlot, iets té vlot zelfs. We zouden normaal om 7u ’s morgens aankomen, maar we komen al om 5u aan op de bestemming. Het is nog donker en voor een kamer kunnen we nog niet gaan zoeken, dan maar ergens een klein restaurantje zoeken waar we koffie en thee drinken.
Tegen 8u gaan we op zoek naar een slaapplaats en we vinden een mooie guesthouse, waar we drie nachten boeken. We zoeken ook een tuktuk (niet moeilijk te vinden natuurlijk), die de volgend ochtend met ons mee de tempels gaat bezoeken. De beroemde tempels van Angkor. De tempels liggen nogal ver uiteen, dus een tuktuk is wel handig. We spreken af met dat hij ons de volgende ochtend om 4u30 komt ophalen, zodat we op tijd zijn voor een ticket te kopen en daarna zonsopgang te zien bij Angkor Wat. De tickets om de tempels te bezoeken zijn trouwens bijna verdubbeld op 1 februari. Van 20usd per dag is het 37usd per dag geworden per persoon, toch wel een zeer groot verschil voor ons! De tuktukchauffeur kost ons 25usd voor een volledige dag, dit valt nog mee.
Tegen de avond gaan we naar de pubstreet. Een straatje vol met restaurants en goedkoop bier! Voor 50ct krijg je een grote pint, ideaal voor Martijn dus! Het is hier een drukte van jewelste, maar wel zeer leuk om te zien. Na een lekkere pizza en paar biertjes, gaan we vroeg slapen.

Om 4u15 staan we op en om 4u30 staat onze tuktukchauffeur al klaar. We merken dat we niet de enige toeristen zijn, want wanneer we naar het ticketoffice rijden, zien we overal tuktuks met toeristen. Aan de kassa moeten we nog wachten tot 5u en dan rijden al de tuktuks naar Angkor Wat. Het is natuurlijk nog pikkedonker en we volgen de mensenmassa naar de tempel. Voor een groot meer blijft iedereen staan, zodat je met zonsopgang de reflectie van de tempel kunt zien. Zeer grappig dat hier minstens 1000 mensen zijn, maar wij staan er ook tussen om het ook te zien. Rond 6u15 komt de zon op en het is echt wel een mooi zicht. Zonsopgang meemaken bij Angkor Wat, toch wel de moeite. Hierna bezoeken we de tempel en daarna ontbijten we juist voor Angkor Wat. Nadien gaan we naar Bayon, een volgend tempelcomplex. Hier wandelen we ook rond en zien we dat aapjes een onoplettende tuktuk aan het verbouwen zijn. De volgende tempel die we bezoeken is Ta Phrohm. Een indrukwekkend gebouw, wat wordt overgenomen door de jungle. Hier is ook een scene van ‘Tomb Raider’ gefilmd. In de namiddag bezoeken we nog een paar tempels en gaan we naar een landmijnenmuseum. Overal in Cambodja liggen nog UXO’s (UneXploded Ordnance) en hier zijn elk jaar nog honderden gewonden van, vooral op het platteland. De meesten mijnen zijn gemaakt om iemand te verwonden, niet te doden. Dit om de simpele reden dat je een dode soldaat kunt begraven, maar een gewonde soldaat meer zorg en geld kost!

Na een dagje tempels bezoeken gaan we nog eenmaal lekker uiteten en als dessert eten we een schorpioen. De poten/scharen waren lekker, maar het lijfje totaal niet!

Zo, Cambodja zit erop en nu op naar Thailand. Hier komen Martijn zijn ouders naartoe en samen met hun hebben we drie weken om Thailand te ontdekken. We kijken er naar uit!