Waanzinnig Vietnam

Het is zover, we landen in Ho Chi Minh City (het vroegere Saigon). Dit is een stad met een populatie van 9 miljoen mensen en dit is er direct aan te merken. We moeten van de luchthaven naar ons hostel maar 7km doen, maar doen hier ruim een half uur over. Eenmaal aangekomen in ons hostel toeten onze oren nog, ongelooflijk! Gelukkig is het hostel gelegen in een klein steegje en hebben we niet zoveel last van de stad die nooit slaapt. De eerste drie dagen verkennen we de stad en vooral het oorlogsmuseum laat een zware indruk op ons na. De foto’s waren zeer confronterend voor ons en we worden er stil van.
Eenmaal uit het museum, worden we weer in de drukte gegooid van de stad en dit is misschien best zo. We nemen een soort riksja als vervoer, maar dit is angstaanjagend. Overal brommers, bussen en taxi’s die langs alle kanten komen! Snel stappen we uit en wandelen we wel verder. Het is nu kerstavond en op al de kerstversiering na, voelt het voor ons totaal niet als kerstavond. Het is warm en geen vrienden of familie, dus gaan we maar gezellig met ons twee iets eten en drinken. We leren een Argentijns koppel kennen en hebben een zeer leuke avond met hun. We houden het zelfs vol tot 2.30! Eerste keer sinds we België hebben verlaten dat we het zo laat hebben gemaakt.

Kerstochtend begint dan ook gezapig. Beetje kater voor Martijn, maar gelukkig niet te erg. Vandaag gaan we immers Dries ophalen van de luchthaven. Één van onze beste kameraden die 16 dagen met ons gaat meereizen door Vietnam. Wanneer we hem gaan halen, besluiten we om niet de taxi te nemen, maar een mototaxi. Lore trilt nog na wanneer we aankomen in de luchthaven, maar Martijn vond het geweldig. Verkeersregels in Vietnam:
- rood telt niet als je naar rechts moet,
- degene met de grootste toeter heeft voorrang,
- bussen zijn heer en meester,
- als je van een zijstraat komt, moet je niet kijken eenmaal je de hoofdweg opkomt, de rest moet maar oppassen
- voetgangers die de weg oversteken moeten dit doen in één tempo, de brommers wijken wel uit.
Kortom, een hele beleving! Lore kan trouwens niet weglopen van Martijn omdat ze nergens de straat alleen over kan. Ze moet telkens Martijn zijn hand vastnemen, anders heeft ze teveel schrik.
Op de luchthaven wachten we een uurtje op Dries en dan is hij eindelijk daar. Na een vermoeiende vlucht is hij blij ons te zien en het ontvangst is dan ook hartelijk. Een blad papier tussen de andere ophaaldiensten, een kerstmuts op ons hoofd en een dikke knuffel voor hem, beter kan niet!
We gaan naar ons hostel en Dries weet niet waar hij moet kijken. Dit is hij niet gewoon! We gaan vanavond een lekker kerstdiner eten en hier vraagt Martijn aan Dries als hij zijn getuige wilt zijn (samen met Jochen). Heel verrast, maar heel blij zegt hij ja! We drinken er nog ene op, maar gaan vrij vroeg slapen. Dries had trouwens ook nog verrassingen uit België mee. Bier, snoep en kaartjes, dank je wel allemaal!

De volgende ochtend besluiten we om de drukte van Ho Chi Minh achter ons te laten en naar Can Tho in het zuiden te gaan. Omdat we zelf geen auto meer hebben, zijn we nu afhankelijk van het openbaar vervoer. Eerst met de taxi naar het busstation (Dries met de mototaxi) en dan de bus op. Het is een ware klus om hier de juiste busorganisatie te zoeken, zeker omdat het hier natuurlijk ook wemelt van de mensen. Na beetje rond te lopen vinden we toch de juiste bus. Hier spreekt trouwens NIEMAND Engels, enkel ‘Yes yes yes’ blijken ze te kennen. Maar dit helpt niet als dit het antwoord op alles is.
Eenmaal we de bus op gaan, merken we dat we een slaapbus hebben. Dit is wel comfortabel, zoals je op de foto’s kan zien. Tegen een gemiddelde snelheid van 40-45km geraken we na 3,5u in Can Tho. Hier aangekomen besluiten we om een foodtour te doen. Met een lokale gids gaan we naar 5 kleine restaurantjes/straatverkopers. We stoppen op plaatsen waar we normaal nooit zouden stoppen en eten zelfgemaakte loempia’s, muffin met garnaal, sticky rice met een wafel, … We zijn wel met een heel toffe groep en hebben een zeer toffe avond. Om 11u gaan we slapen omdat de volgende ochtend onze wekker weer staat om 4.45. We gaan een boottochtje doen naar de ‘floating markets’. Dit is een markt voor groothandelaars om hun goederen te verkopen. Allemaal op de Mekong en allemaal via boten. Zeer leuk om te zien. Een boot vol ananassen, meloenen, watermeloenen en kleine bootjes die hun goederen proberen te verkopen aan de vele toeristen. Lore en Dries drinken een kokosnoot en hebben dé perfecte foto. Martijn moet vaak oppassen, of Dries is er met Lore vandoor! Gelukkig heeft Martijn ook zijn vriendinnetje, onze ‘kapitein’ Flower. Een leuke Vietnamese dame met pit, die een paar woordjes Engels kan. Onderweg moet ze twee keer stoppen omdat rond de propeller plastiek hing of een pamper. Zuiver is de rivier hier niet!

Om 10u komen we terug in ons hostel en eten we nog ons ontbijt, noodlesoup met kip en groenten. Om 11u pikken ze ons op en gaan we richting Mui Né, een rit van 400km maar we doen er 11u (!) over! We komen dus pas om 22u ’s avonds aan in Mui Né en besluiten het avondeten te schrappen en ons maar aan de Saigons (lokaal bier) te zetten. Het wordt een leuke avond met Nederlanders en tegen 1u gaan we toch slapen.
De volgende ochtend willen we gaan surfen, maar de golven zijn veel te hoog en te sterk. We gaan wel zwemmen in de zee en dit is echt zeer plezant! In de namiddag staat onze jeeptour op programma. Deze tour is eigenlijk echt lachwekkend! We worden opgehaald door een zeer oude groene jeep, die nog ouder is als onze grootouders. Niets meer in de jeep werkt (snelheidsmeter, meter van de tank werkt niet, we zien de grond langs de versnellingspook, …). Onderweg valt de jeep ook wel eens stil, maar dat is hier allemaal normaal. We gaan naar onze eerste, verplichte, stop. De fairy stream. Een bruine rivier waar je tientallen toeristen door ziet wandelen met allemaal hetzelfde gedacht: wat ben ik hier in hemelsnaam aan het doen?
De volgende stop is een leuk visserdorpje, waar we wel mooie foto’s kunnen maken. En dan naar de duinen, daarvoor deden we de tour. De duinen vallen echter wat tegen, maar het is wel eens leuk om te zien. Ook ongelooflijk hoeveel toeristen hier zijn. We moeten toegeven, de Vietnamezen kunnen van niets toch een toeristentrekpleister maken. Dat hier nog mensen voor een tweede keer naartoe komen, dat betwijfelen we! Na deze tour gaan we uiteten en vanavond staat er krokodil op het menu. Zeer lekker! Deze avond leren we Zwitsers kennen en hebben we ook weer een leuke avond aan ons hotel.

De volgende ochtend gaan we weer kijken als we kunnen surfen, maar ook vandaag zijn de golven te hoog voor ons. We gaan weer zwemmen in de zee en tegen de middag gaan we eruit, omdat we de bus gaan nemen naar Dalat. De busrit verloopt zeer hobbelig door kleine straatjes, maar na 3u rijden komen we aan in Dalat. We gaan naar ons hostel, 15 dollar per nacht voor ons drie, dat is niet te duur! We besluiten in een lokaal restaurantje te gaan eten en dit zullen we ons niet beklagen. Het is een restaurant met allemaal Vietnamezen en de daarbijhorende zeer kleine tafels en stoelen. We nemen de barbecue op ons tafel en besluiten vanalles wat te nemen: struisvogel, rund, vis, inktvis en vissoep. De ober kijkt ons vreemd aan omdat we zoveel bestellen, maar ze brengt het uiteindelijk wel. Ze helpt ons om de barbecue aan de gang te zetten en amuseert zich wel met ons. Aan een tafeltje langs ons zitten vier mannen en die houden ons goed in de gaten. Wanneer Lore vraagt wat zij aan het drinken zijn (rijstwijn), zijn ze heel blij dat we met hun praten. Ze beginnen selfies met ons te maken en er kan maar één iemand een klein beetje Engels. Om dit te bewijzen zingt hij zelfs een stukje ‘Let it go, let it gooooo’. Hilarisch! De avond is helemaal compleet wanneer er één van de vier mannen een selfie alleen met Martijn wilt en langs hem blijft zitten. Wanneer hij Martijn over zijn knie streelt, wordt het hem toch teveel en vlucht hij naar het wc. Hilariteit alom natuurlijk, vooral Dries en Lore komen niet meer bij! Na het overvloedige eten en drinken krijgen we wel de rekening gepresenteerd, 865 000 dong! Na een gezellig avondje gaan we weer naar ons hostel en zien we dat er nog twee mensen op ons kamer slapen, dus moeten we stil zijn.
De volgende ochtend staan we vroeg op en gaan we canyoning doen. Dit is echt een geweldige activiteit! We abseilen langs en in de watervallen, springen van kliffen en glijden van rotsen af. Echt zéér plezant. Lore had vooral bij de eerste keer wat paniek, maar verbazingwekkend genoeg doet ze toch nog alles mee. Wanneer we springen van een klif, springt zij van 7m hoog en Martijn en Dries van 11m hoog! De foto’s spreken voor zich!

Eenmaal terug aangekomen aan ons hostel, verkennen we Dalat. Echt een mooi stadje en we kunnen hier een leuk terrasje doen. ’s Avonds eten we met 15 man van het hostel samen (op kosten van het hostel) en hier leren we onze kamergenoten kennen. Samen met hun gaan we naar een bar, 100 rooftops. Dit is een bar waar je helemaal verloren loopt. Je kan elke richting uit en soms zijn de doorgangen maar zéér klein. Echt heel sjiek om door te lopen en veel toeristen die we hier op verschillende niveaus terug tegenkomen.

De volgende ochtend nemen we de bus richting Nha Trang. Het is nu de 31ste december en vanavond vieren we feest aan het strand! De busrit verloopt vrij vlot, maar Lore voelt zich niet goed vandaag. Zij gaat in de namiddag dutten en Dries en Martijn lopen op het strand. We gaan ook iets drinken en vinden hier duvel op de kaart, maar wanneer we dit vragen zeggen ze ‘No’. Geen duvel dus op de laatste dag van het jaar, dan maar gewoon bier. Tegen de avond voelt Lore zich iets beter en gelukkig kan ze toch gaan meefeesten. Er is een feestje aan het strand van 20.30-0.30 en hier amuseren we ons wel! Eerst krijgen we twee gratis pintjes en daarna dansen we erop los. Ook hier moeten we op veel foto’s gaan staan, want de Vietnamezen vinden het toch wel leuk om met ons op de foto te staan! Na een topfeest en een zeer leuke start van het nieuwe jaar, gaan we naar een andere bar. Hier leert Dries een Russische dame kennen, die de rest van de avond met ons doorbrengt. We besluiten tegen 3.30 nog om in het zwembad te springen in ons hotel. Een koude plons wordt het, maar wel plezant!

De volgende ochtend worden Dries en Martijn wakker met een katertje. Wat doen we hier tegen? Een cava-ontbijt! Heerlijk! We gaan naar het strand en na de eerste plons in de zee zijn we direct terug fit! Tegen de avond nemen we de nachttrein naar Danang. 10u in de trein, maar gelukkig hebben we bedden. Helaas is er wel maar zeer weinig ruimte en slapen we met 6 in één cabine. Dries en Lore slapen op de bovenste bedden, Martijn in het midden. De man die naast Martijn slaapt, is ook nog eens een begenadigd snurker. Nog nooit zo hard iemand horen snurken! Tegen 6u ‘s morgens komen we aan in Danang en dan nemen we de taxi naar Hoi An. We kunnen direct naar ons nieuw verblijf gaan, the Windy River. We nemen van hieruit de fiets naar het oude stadscentrum. We bezoeken hier een paar tempels en wandelen wat door het stadje. We laten hier ook allemaal kleren voor ons maken. Lore laat twee kleedjes maken en de heren allebei een kostuum. Alles wordt opgemeten en morgen moeten we terug langskomen om te passen. Tegen de middag gaan we ergens eten, maar Lore is nog steeds niet goed en valt hier zelfs even flauw. Met de goede hulp van Dries en Martijn en 10 ramptoeristen, komt ze er toch weer bovenop. We besluiten om terug naar ons hostel te gaan en Lore gaat hier in de namiddag weer slapen. Ondertussen regelen Dries en Martijn het vervoer voor komende dagen, maar ook dit is weer lachwekkend. Ze spreken hier weinig tot geen Engels en vragen 10x hetzelfde. Uiteindelijk met veel handgebaren krijgen we toch onze bus gereserveerd voor overmorgen, hopen we!
De volgende ochtend huren we een scooter via ons hostel en gaan we de omgeving verkennen. Het regent hier al elke dag, maar vandaag hebben we geluk! Op een kleine bui in de voormiddag na, blijven we droog. Wanneer we vertrekken met de scooter en aan het eerste druk kruispunt komen, zijn we ineens Dries kwijt. Paar minuten later komt hij toch terug bij ons en blijkt dat hij was stilgevallen op het kruispunt. Na heel veel getoeter is hij toch veilig kunnen starten. We rijden verder langs de rijstvelden naar My Son, naar overblijfselen van een tempel van de 9-10de eeuw. Wel mooi om te zien en zeker omdat we het zonnetje ook nog zien! We rijden weer verder en stoppen om te lunchen bij een zeer klein restaurantje. Geen keuze hier, ze brengen gewoon het enige wat ze hebben. Noodlesoup met kip. Wel heel lekker en voor 1euro per persoon kunnen we niet klagen. We rijden weer verder en gaan nu naar Marble Mountains. Dit is een hoge berg en hierbovenop liggen ook tempels en grotten. Leuk om te zien en hier kunnen we toch een paar uur rondwandelen. Erna rijden we terug naar de stad om ons kostuum en kleedjes te passen. Er moeten nog paar kleine aanpassingen gebeuren, maar dit gaan ze tegen morgenvroeg weer in orde maken. Ze zijn hier echt heel snel met de kleren te maken! We hebben nog een gezellige avond met onze gastvrouw en leren wat Vietnamees.
Na een goede nachtrust is Lore eindelijk terug wat beter en gaan we nogmaals onze kleren passen. Alles is in orde, behalve in Dries zijn mouw zit een klein gaatje. Geen probleem, een uur later mogen we het kostuum ophalen met een nieuwe mouw, ongelooflijk! We nemen hierna de bus naar Dong Hoi, een busrit van 7u. Maar dit is echt een avontuur! Ze komen ons ophalen met de shuttlebus en deze rijdt als een zot door het centrum. Heen en weer worden we gegooid en uiteindelijk stopt hij aan een drukke weg waar een bus langs de kant staat. De deur wordt opengegooid, er wordt ‘hurry hurry hurry’ tegen ons geroepen en we stappen zeer snel uit. Onze koffers liggen al op de grond op de straat en de shuttlebus gaat ervandoor. Snel de bus in en de bus vertrekt. Een paar uur later moeten we van bus veranderen en stoppen we op een grote parking. Echter hier is niet ons busstation, maar we moeten eerst met een taxi naar ander busstation worden gebracht. Eenmaal daar, merkt Martijn op dat deze bus de verkeerde bestemming heeft, namelijk 40km te ver. Hij zegt dit tegen de organisator en hij zegt dat hij het gaat oplossen. We stappen de bus op en weer twee uur later stopt de bus en moeten wij uitstappen naar weer een nieuwe bus! Uiteindelijk zitten we nu goed en geraken we bewonderenswaardig toch op onze bestemming, oef! Het is ondertussen avond en we vinden een klein hostel langs een karaokebar. Wat lawaai, maar heel goedkoop, dus we besluiten hier toch maar te gaan slapen. De volgende ochtend worden we opgehaald door een tourbusje en gaan we naar de grotten van Phong Na Ke Bang National Park. Dit is echt wel de moeite! We doen twee grotten, Paradise Cave en Phong Na Cave, en deze zijn echt wel indrukwekkend! We lachen ook nog wat af met een Japanner die bij ons op de tour zit, zeker wanneer we met het bootje in de grot gaan (uitleg volgt later wel eens). Na de tour worden we afgezet aan het treinstation en nemen we de nachttrein naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Deze keer hebben we wel iets comfortabelere bedden en veel meer ruimte, dus deze nacht slapen we heel goed. Om 5u ’s morgens komen we aan in Hanoi en gaan we op zoek naar een hostel. We vinden er vrij snel een goede hostel en gaan de stad verkennen. We komen langs een indrukwekkend gebouw en Dries wilt hier een foto van nemen. Dit is echter het ministerie van defensie en een bewaker maakt wel heel duidelijk dat je hier geen foto’s mag nemen! We wandelen verder door de stad en bij elk kruispunt mag iemand kiezen welke kant we uitgaan. We merken dat iedere straat zijn thema hier wel heeft. Telkens dezelfde soorten winkels langs elkaar in één straat. Onderweg komen we ook nog een kapper tegen tussen de scooters en zien we dat een Audi A6 zich midden op een kruispunt heeft geparkeerd! Enkel in Vietnam dat je zoiets kan zien!
We spreken vanavond af met Max en Laura, een Duits koppel wat samen met ons heeft gewerkt in Nieuw-Zeeland. Het wordt een leuke avond met ook weer barbecue aan de tafel én zelfs duvel! In een klein café zagen we dit op de kaart staan en natuurlijk moeten we ééntje bestellen! We leren ook de ouders van Max kennen en na een leuke avond gaan we naar onze zeer warme kamer.
De volgende ochtend vertrekken we naar Cat Ba Island. We doen dit niet met een tour, maar op ons eigen. We laten ons door de taxi afzetten aan het busstation, maar eenmaal aangekomen blijkt het busstation niet meer te bestaan! We worden gedropt langs een drukke weg en bellen rond om toch het juiste adres te weten te komen. Weer een nieuwe taxi nemen en deze brengt ons 6km verder naar het juiste busstation. Hier zijn 80 bushokjes en we hebben maar 5min tijd om de juiste te vinden, wat een hectisch gedoe! Uiteindelijk vraagt Martijn met puur geluk aan de juiste persoon de tickets en zitten we nog juist op tijd op de bus. Na een busrit van 4u nemen we de boot naar het eiland. Hier aangekomen nemen we weer een bus van een uur en dan komen we aan in Cat Ba. Een zalig rustig stadje, langs de zee en met immens mooie uitzichten! Eindelijk, dit hadden we nodig! Rust! Dries fleurt direct op en trakteert zelfs op het etentje vanavond. Verse krab voor Lore en Dries en kip voor Martijn. Hierna gaan we nog iets lekkers drinken en dan terug naar ons hostel. We hebben een privékamer gevonden voor maar 8 euro voor ons drie, heel goedkoop dus. We krijgen wel een bezoekje van een muis op de kamer, maar dit lossen Martijn en Dries op.

De volgende ochtend nemen we een boottour door Halong Bay. We hebben geluk dat het supermooi weer is en het wordt een prachtige dag voor ons! Boven op de boot liggen in de zon tussen prachtige kleine eilandjes, wauw! Hoogtepunt van Vietnam! We stoppen op Monkey Island en hier wandelen we naar de top voor prachtige uitzichten. Dries wordt er zowaar stil van! We gaan terug op de boot en na 1u varen stoppen we en mogen we kayakken door de grotten. Zo super om te doen! Dries deelt zijn kayak met een vrolijke Amerikaan en we hebben het echt naar onze zin hier! We spotten ook nog aapjes op een eiland, het eerste wildlife wat Dries hier ziet. Terug aangekomen op de boot springen we van het bovendek in het water, heerlijk verfrissend! We krijgen een uitgebreide lunch en gaan daarna naar een ander eilandje. Een klein strandje waar we naartoe zwemmen, ook weer echt de moeite. Dries neemt zelfs twee pintjes mee naar het strand, goed gedaan van hem!

Na een prachtige dag gaan we terug naar Cat Ba Island en hier hebben we ook nog een leuke avond met een paar Noren. De volgende ochtend huren we weer scooters en verkennen we het eiland. We doen een mooie wandeling door de jungle en daarna gaan we weer verder met de scooter. Na de lunch, waar we met de eigenaar op de foto moeten, valt Martijn zijn scooter stil. De eigenaar van het restaurant belt met de maatschappij van de scooters en een half uur later krijgen we een nieuwe scooter. We rijden verder naar paar strandjes en hier drinken Dries en Lore weer een kokosnoot op het strand. Wat een geweldige afsluiter van alweer een superdagje! Vanavond gaan we weer naar een bar en hier leren we Nederlanders kennen die we inmaken met poolen. Heel grappig, want ze spelen vals om te kunnen winnen, maar het lukt ze niet! Naderhand leren we nog een bende Zweedse jongens kennen en om 1u houden we het voor bekeken.

We vertrekken terug naar het vasteland en gaan terug naar Hanoi. Vandaag is het immers Dries zijn laatste dag in Vietnam. We hebben een supervakantie met hem gehad en hij laat zich nog één keer masseren voordat hij het land verlaat. Om 18u zijn we op de luchthaven en drinken we een paar biertjes op de goede vakantie. Bij het inchecken krijgen we te horen dat Dries 7u vertraging heeft, lap! Dan nog maar paar pintjes drinken en tegen 22u30 nemen we afscheid van Dries. De terugreis van hem gaat trouwens 36u duren ipv 20u, wat een vertragingen!

We zijn terug op ons twee aangewezen en de volgende ochtend vertrekken we al zeer vroeg naar Sapa. De bus pikt ons op om 7u en tegen de middag komen we aan in Sapa. Dit is in Noord-Vietnam en op een hoogte van 1600m en het is hier KOUD! Voor de eerste keer in Vietnam moeten we de jas en de lange broek aandoen, brrr. We hebben zelfs geen airco op de kamer, maar verwarming en een elektrisch dekentje. We vallen snel in slaap na een vermoeiende reis met Dries.

Happy birthday! Martijn is jarig en wordt vandaag wakker gemaakt door een nog vrolijkere Lore! Hij mag zijn cadeaus openen en het zijn er veel! Een iphone 7 van het thuisfront (wat hij wijselijk pas thuis gaat krijgen), een paar cadeaubonnen van Lore én een fles tripel karmeliet. Een superochtend dus! Na een goed ontbijtje gaan we de eerste bon inruilen. Een kruidenbadje voor ons twee en erna een heerlijke massage. Voor Martijn een hotstonemassage en voor Lore een kruidenmassage. We komen helemaal tot rust en het is echt de beste massage die we hier al hebben gehad. Hierna boeken we ons een tweedaagse trektocht door de kleine dorpjes en de vele rijstvelden. Het is hier nog steeds heel bewolkt en het regent nonstop, maar hopelijk is het morgen iets beter weer. Voor het avondeten kan Martijn een lekker aperitiefje drinken, zijn tripel karmeliet, en we krijgen er zelfs cake bij als cadeau van het hotel. We gaan nog lekker uiteten en Lore drinkt een paar cocktails op Martijn zijn verjaardag.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg uit ons hotel om op trektocht te gaan. We krijgen een privégids en een gids in opleiding. We wandelen door kleine, zeer modderige en steile weggetjes tussen de rijstvelden door. Het regent vandaag gelukkig niet, maar het is wel nog steeds zeer bewolkt. We zien dan ook weinig van de uitzichten, maar vinden het toch al geweldig om hier te wandelen. Onderweg komen we veel buffels, varkens, eenden, ganzen en honden tegen. De buffels zijn hier het belangrijkste werktuig voor elke familie. Één buffel kost ongeveer 20 miljoen dong (900-1000 euro). Na een vermoeiende wandeling van 16km komen we aan op onze bestemming. Een familie in een klein dorpje die een homestay hebben. Dit is echt wel zeer basic. Bedden staan in de living, er is geen verwarming, weinig elektriciteit, … Lore helpt mee met koken (lees: kijkt hoe de familie kookt) en Martijn zet zich langs een ijzeren kom waar steenkool in ligt de branden (dit is hun enige verwarming). Na het avondeten gaan we al snel slapen en gelukkig hebben we wel veel dekens. Wanneer we wakker worden is het nog steeds ijskoud en zetten we ons snel aan de tafel wanneer ze het vuurtje weer aanmaken. Na een ontbijt van pannenkoeken wandelen we weer terug verder. Het pad is er niet makkelijker op geworden en we glijden allebei één keer uit. Gelukkig enkel maar een vuile broek, voor de rest niets ergs. We wandelen weer 12km en gelukkig wandelen we vandaag onder de bewolking, zodat we toch iets kunnen zien van het uitzicht. Eenmaal terug aangekomen in Sapa leggen we ons vermoeid in bed neer en voelen we ons beiden wat minder. We gaan vroeg slapen en de volgende dag is een dag om snel te vergeten. Vooral Martijn heeft koorts en is ziek, dus de dag gaat snel om.

Vandaag vertrekken we met de bus naar Laos, onze reis in Vietnam zit erop. Zoals jullie hebben gelezen, hadden we er heel veel over te vertellen. Vietnam is echt prachtig! Wel zeer chaotisch en druk, dus na 3,5 week zijn we blij dat we naar een rustiger land gaan. Ter vergelijking: in Laos wonen er 6,7 miljoen mensen, in Vietnam 90 miljoen!