Eindeijk het vertrek/here we go

Eindelijk het vertrek!

Na maandenlang ernaar uit te kijken, was het 4 september EINDELIJK onze vertrekdatum! Allebei afscheid genomen van onze vrienden via onvergetelijke feestjes! Katers kwamen we meerdere keren tegen de laatste weken, waarvoor oprechte dank aan de vrienden.

De dag voor vertrek moesten we nog allebei onze koffer klaarmaken. Lore nog tot 3.20 ’s nachts, Martijn was klaar op het meer christelijke uur van 21u ’s avonds op 3 september. ’s Nachts werd hij wel nog meerdere keren wakker geschud door berichten van Lore: heb je kopies bij van alles, kastje voor de bankkaart, verzekeringspapieren, … Als het zo de hele reis gaat zijn, amai, dan was Viviane nog een luxe!

Dinsdag 4 september vertrokken we om half 8 bij Martijn zijn thuis. Lore was maar 10 minuten te laat, wat voor haar STIPT op tijd is. De rit naar Amsterdam werd een lange lijdensweg voor zowel Lobke als Jochen. Ze hebben Martijn op twee uur tijd meer als genoeg gehoord, waardoor er toch compassie komt voor Lore, die Martijn gedurende 40u langs zich zal moeten dulden.

Toen kwam hetgene wat al lang voorspeld werd, het afscheid van de families. Bij sommigen vloeiden er traantjes, anderen waren zéér blij dat de rit achter de rug was en dat ze rustig konden ademhalen.  Dana legde al deze momenten perfect op een plaatje. Met de tranen in de ogen, bleef ze toch de fotografe van dienst.

Eenmaal door de douane, bleek het al snel dat in een groep reizen toch een goede keuze was. Iedereen heel vriendelijk, niemand met vaste plannen, maar allemaal klaar voor het avontuur! Dit stelden ons rechtstreeks gerust, omdat we zelf ook niet tot in de puntjes waren voorbereid. Eenmaal ingecheckt, zagen we het immens grote vliegtuig voor ons klaar staan. Beiden hadden we nog nooit in zo een groot vliegtuig gezeten. Plaats genoeg voor de benen, iedereen een tv met tientallen films, series én (belangrijk voor Martijn) spelletjes.

Na vier uur in het vliegtuig te zitten en films te kijken, was Martijn toch benieuwd naar de usb-stick die hij van Jochen had gekregen. De Engelsman langs hem werd wakker gemaakt om de laptop uit de tas te halen en de usb-stick werd bovengehaald. Stiekem hoopte hij op de serie breaking bad, maar het was een grotere verrassing. De familie had een zeer mooi filmpje gemaakt, met een afscheidswoord van heel het gezin. Zelfs Lore vond het heel ontroerend en moest Martijn al direct troosten.

In Bangkok werd er gewoon overgestapt, maar in Taipei (Taiwan) mochten we eindelijk uit het vliegtuig. Ons hotel lag in het midden van de stad, wat ideaal was om een stadswandeling te maken tijdens deze 10 uren wachttijd. Het werd snel duidelijk dat films soms wel realistisch zijn, héél druk verkeer met honderden scooters die je telkens moest ontwijken. Na een plaatselijke markt te bezichtigen (vreemd fruit, eenden die geslacht klaar lagen en vlees dat uren in de wind stonk), trokken we terug naar het hotel. De laatste vlucht kwam eindelijk in aantocht!

Here we gooo…

After months of looking forward, it was the 4^th of September! We had incredible goodbye partys the last weeks, with off course for some of them not easy hangovers. Thank you a lot for those amazing moments before leaving down under.

The day before departure we still had  to make our backpack. Lore was busy until 3h20 in the night. Martijn finished earlier for having the last duvels this year. During the night he woke up by messages of lore:  do you have al your copys; homebanking machine; assurance documents;.. if  it is going to be the whole trip like this; Viviane would be a real luxury to have.

Tuesday the 4^th we were leaving at 7h30 at Martijn’s place.  Lore only arrived 10 min. later what was quite punctual for her. The trip to Amsterdam last a long time for both Lobke and Jochen. Those 2 hours were sufficient for the whole year and they started to feel sorry for Lore, who has to join Martijn during  the next 40 hours on the airplane.

Finally the moment of tears and saying goodbye was there. Some of them felt relieved to breathe again.  Dana made the last pictures,  even with tears in the eyes she stayed our photographer like she always does.

Once through the customs, we discovered that it was a great idea to travel with a group.  Everyone was really nice with almost no plans made in advance like us, but all with the same adventure/ dream in mind. After the check in we saw our huge airplane  of China Airlines in front of us. Place enough for the legs, movies to watch, games to play (something Martijn really appreciated, even too much that the stewardess had to restart his own screen )..

After 4 hours; Martijn was really curious to his usb-stick which he received from his big brother.  Secretly he was hoping on the serie breaking bad but the surprise was even bigger with the little  soap of his family. It was a special moment for him, even lore thought it was really touching.

We just had a stopover in Bangkok, but in Taipei (Taiwan), we finally get off the plane. We had a hotel for 6 hours and it was situated in the middle of the city. The decision for exploring the city was easily made. We know now that movies don’t always lie. The traffic was very busy in Taipei with a lot of cars and even more scooters. After sightseeing a local market (strange fruit, ducks, meat that smelled for hours), we went back to the hotel. The last flight was finally in sight.