Snorkeling and Karijini

Vandaag mee op cruise en snorkelen! Dit gaat pas een zalige dag worden. We vertrekken om 9u30 met de boot richting mooie koralen. Hier mogen we een eerste keer snorkelen en we zijn er al direct verliefd op geworden. Het is alsof we in een aquarium rondzwemmen. Na een uur gaan we door en gaan we op zoek naar manta rays. Dit zijn grote stingrays (roggen met een lange staart) met een spanwijdte tot 2,5m lang. Het duurt lang eerdat we er een vinden, maar we zwemmen hem achterna. Deze zit op de bodem, zo een 3-4m diep en wij zwemmen erboven. Enorm grote beesten, maar geweldig om te zien. Hierna gaan we met de boot naar the gap, een plaats waar reefsharks zitten. Onderweg komen we nog zeeschilpadden tegen, ook wel grote beesten! Lore krijgt toch wat schrik om te gaan zwemmen met haaien, maar gaat toch ook het water in. Martijn zit er echter het eerste van de groep in en kijkt onder zich in het water. Allemaal grote vissen (zoals een grote karper) rond hem. Om Martijn een beetje te plagen gooit de begeleiding nog wat brood naar Martijn. Al de vissen gaan naar hem toe en een gevecht om het brood start op 30cm van zijn gezicht. Hij zwemt maar snel wat verder en na hem komt heel de groep in het water en spreiden de vissen zich wat. We zwemmen naar de plaats waar de haaien zitten en hebben geluk! We zien er 3, die 3 meter onder ons zwemmen. Lore verschiet eerst, maar blijft ook hier zwemmen. Echt sjiek om hier eens tussen te zwemmen! Voldaan gaan we terug naar onze auto en rijden we voor de laatste keer naar het noorden. We gaan naar Tom Price/Karinjini National Park. Onderweg blijft het landschap hetzelfde, maar met nog minder verkeer. Overal is het dor, maar we komen telkens floodways en droge rivieren tegen. Indien we hier zouden zitten in het cycloon seizoen, dan zitten we volledig vast. Om de kilometers sneller te laten omgaan, doen we wat typische autospelletjes: tegenliggers tellen (4 op 70km en dit was dan nog spitsuur), bochten tellen (10 op 50km) en de dode kangoeroes blijven we natuurlijk ook tellen (49 tov 13 levende). We rijden al 100km zonder iets tegen te komen en dan komen we ineens een fietser tegen. Gepakt en gezakt, volledig beschermt tegen de zon en in een temperatuur van 40 graden fietst hij hier. Gekken zijn er dus ook in Australië! Opeens zien we onderweg een bord staan waarop staat “ airstrip “ en dus van het ene op het andere moment bevinden we ons op een landingsbaan.  Na een 600 km komen we eindelijk aan in Karijini! Doordat we zoveel kilometer hebben gereden heeft onze campervan van tijd tot tijd ook een volle tank nodig.  Helaas wordt de petrol steeds duurder, naarmate we meer naar het noorden gaan.  We stoppen aan een roadhouse en Martijn valt bijna van zijn stoel wanneer hij de prijs van 2 dollar per liter ziet.  Maar we hebben hier geen andere keuze. Eens we in Karijini National Park zijn aangekomen beginnen we dadelijk aan een korte wandeling. Deze gaat in dalende lijn naar een gorge, waar we eindelijk een verfrissende duik kunnen nemen na een lange en warme dag rijden.

De volgende twee dagen maken we twee wandelingen in het natuurpark. Één het dal in en de ander op de tweede hoogste berg van West-Australië. De eerste is een zeer mooie wandeling met een paar meertjes waar we in kunnen zwemmen, de andere is een hele zware wandeling. Om Mount Bruce te beklimmen staan we om 6u op. Dit is nodig, omdat we rond de middag terug willen zijn. Overdag is het hier immers 35-40 graden warm! Voor onze beklimming hebben we allebei onze rugzak bij met volgende inhoud: 8 liter water, een fles Pepsi (goedkoop), ehbo-kit, boterhammen, koekjes, zonnecrème, zwitsers zakmes, vliegennetjes, zout chips, gsm, wifi en een hoedje op ons hoofd. De wandeling wordt de moeilijkste die we ooit hebben gedaan. Tot 2/3^de gaat alles goed, maar dan moeten we echt gaan klimmen. Over de rotsen met een halve meter van ons af de afgrond. Heel moeizaam, maar voldaan halen we toch de top. Blijkbaar geven heel veel mensen het op na 2/3^de, maar we zijn blij dat we hebben doorgezet. De afdaling is echter nog moeilijker, omdat we nu naar onder moeten kijken en het echt heel stijl is. Lore vindt het te gevaarlijk, maar Martijn praat op haar in en stapje voor stapje gaan we naar onder. Eenmaal terug op de camping zijn de rangers trots op ons dat we op de top zijn geraakt. 

Today we go on a snorkel cruise! It’s going to be such a lovely day! We are leaving at 9h30 to the wonderful corals. This is our first snorkel experience and we are already in love with it. It is really like swimming in an aquarium. After an hour we are going to search for Manta Rays. These are big stingrays with a span of 2,5m It takes a while before we find one of them. Once we found him we swim like 3 - 4 m above him, really big animals but so great to see it. We continue our cruise to the gap, a place where reef sharks are located. In the way over there we see as well some sea turtles, also big animals. Lore is a little bit afraid to swim with sharks but still jumps into the water. Martijn was the first one from our group in the water and spotted lots of fishes right behind him. The guide was joking with Martijn and trowed some bread to Martijn. Suddenly all the fishes are coming to Martijn. The fight for the bread started at like 30cm of his face. Martijn is swimming as quick as he can away from it. When the rest of the group jumps into the water the fishes will spread a little bit and Martijn is save. Now we will swim to the reef sharks. Curious how that will be. We have luck, we see immediately 3 sharks swimming like 3m behind us. First Lore was afraid but stays swimming as well to make some nice pictures.  Never thought we could do something like this. After this amazing day we return back to the car and are heading north. We ll go to Tom Price where the Karijini National Park is situated. During the trip the landscape stays the same but with less traffic. Everywhere it is dry but still we do see always the dry rivers and the  Floodways. Imagine we would be here during the cyclone season, we would be definitely blocked here.  To pass the time quicker, we do the typical car games: counting the cars that are passing by ( 4 on 70km and this even during rush hour); counting the turnings ( 10 on 50km) and off course we keep counting the kangaroo’s that are a life (13 against 49 L ) As well after 100 km of driving we see suddenly a biker. Completely protected against the sun, he is biking with a temperature of 40°. Crazy people do exist in Australia. Suddenly we see a signal with “Airstop” and before we now it we are driving on the airstrip. After driving like 600km we finally arrive in Karijini. Because of the long drives, our campervan needs from time to time a full tank. Unfortunately the price gets higher and higher when heading more to the north. We stop at a roadhouse and Martijn almost falls from his seat when seeing the price of 2 dollar a liter. But we have no other choice. In the national park we start immediately a walk that leads us to one of the pools. What a fresh dive after such a warm day of driving.

The next 2 days we will make 2 walks in the nature Park. 1 will be in the gorge and the other one to the 2^nd highest peak of West-Australia. The first one is an amazing walk with a couple of pools to swim in. The other one is a very heavy walk. If you want to climb until the top of Mount Bruce you have to start at 6 in the morning. This is needed as you have to be back around midday. Later on the day it will be too hot as the temperatures will rise between 35 and 40 degrees. We will prepare both a bag pack with the following things: 8L water, pepsi cola (cheap), first aid kit, lunch, cookies, sun block, a Swiss knife, fly nets, salty chips, mobile, wifi and a sun head. Soon we realize it will be the hardest walk we ever did. Everything is going good until 2/3^rd of the walk. Then we really have to climb over rocks with the cliff right behind us. It was really difficult but we reached the top. Apparently lots of people stop after 2/3^rd but we are glad we went through this point. The descent seemed to be more difficult because we have to look down and it is really steep. Lore find it too dangerous but luckily Martijn can get through her and step by step we get down. Once at the caravan park, the rangers are proud us for reaching the top.