Whanganui River

We zitten nog steeds met stijve benen en besluiten om vandaag niet te veel te doen. We maken een kleine wandeling en, voor de mensen die er aan twijfelden als we dat nog steeds deden, we doen een paar geocaches. Bij één miskijken we ons echter. Deze geocache ligt op een hoge rots (200m hoog), maar we gaan hem toch doen. Bovenop de Paritutu rots hebben we een prachtig uitzicht van New Plymouth. ’s Avonds houden we een aperitiefje aan het strand en slapen we voor de 15de keer op een gratis slaapplaats. We hebben trouwens wel al iets gevonden wat we HATEN in Nieuw-Zeeland, namelijk Sandflies. Dit zijn klein onnozel vliegjes van maar 2-3mm groot, maar de vrouwtjes hiervan bijten ons en laten vervelende, zeer jeukachtige, littekens achter. Iets zoals een muggenbeet, maar dan nog beetje erger en zeker als je er 30 op je benen hebt! We krabben ons zot!

We besluiten een beetje meer naar het noorden te rijden, omdat we daar meer kans hebben om werk te vinden. Maar omdat we nog steeds geen werk hebben, besluiten we nog eens zot te doen. We boeken een kanotrip van drie dagen en we moeten 87,5km afleggen. Deze kanotocht is op de Whanganui rivier, in the middle of nowhere. Aan deze tocht zullen we overmorgen beginnen. Vandaag gaan we nog paar bezienswaardigheden bezichtigen (grotten nabij Waitamo, Marakopa falls, Mangapohue Natural bridge). Hier zijn wel echt een paar mooie plaatsen te zien. Gelukkig allemaal niet te ver wandelen, zodat we veel kunnen zien. We slapen vanavond op een gratis plaats, op de parking van een restaurant. Deze restauranthouder heeft het echter slim bekeken, want ’s avonds kan je hier à volonté beef casserole, rijst en wedges eten voor maar 10 dollar per persoon. (sorry dat het deels in het Engels staat, maar geen flauw idee hoe ik dit in het Nederlands moet zetten). Ook het bier en de wijn is ‘maar’ aan 5 dollar, voor Nieuw-Zeelandse normen is dit goedkoop. We maken er dus ook een gezellig avondje van. De serveersters laten ons nog paar leuke wandelingen weten, dus we weten morgen wat te doen.

We starten vandaag met een korte wandeling. Het zou een van de mooiste (zeer korte) wandelingen zijn in Nieuw-Zeeland en we begrijpen wel waarom. Op deze korte wandelingen komen we mooie natuur tegen en een paar grotten. We rijden daarna verder naar Tamuarunui, van hieruit gaan we morgen ook vertrekken op de kanotocht. We doen nog eerst een geocache (weer hoog op de heuvel, maar ook weer met mooi uitzicht) en daarna doen we de inkopen voor onze trip en doen we de was. We doen véél inkopen voor onze trip: meuslirepen, proteïnebars, spaghetti uit blik, soep, noodles, energiedrank, water en natuurlijk: chocopasta. We zetten onze tent ook eens op, kijken als we dit morgen vlot gaan kunnen. We blijken al onze benodigdheden van de tent te hebben en kunnen deze vlot opzetten. Zelfs het afbreken en terug in de zak krijgen verloopt vlot.

Vandaag is het zover! Om 5u30 staan we op en om 7u hebben we alles in onze tonnen gedaan voor op de kano en krijgen we onze briefing. Hoe/wie/wat/waar, alles wordt uitgelegd. Hierna moeten we anderhalf uur in de bus zitten, waarvan een half uur op gravelroad en worden we afgezet in Whakahoro. Van hieruit start onze trip van 87,5km naar Pipiriki. Vandaag moeten we zelfs 37,5km kanoën! We leren 4 Nieuw-Zeelandse mensen kennen en het klikt direct met ons. De toch doen we echter op ons tempo, wat blijkbaar erg snel was, omdat we een uur voor hun aankomen. Na 5u op het water komen we aan op onze eerste slaapplaats, John Coull Hut. We zetten ons tentje op en Kristy, Kim, James en Steph zetten hun tentje langs ons. Zij doen deze trip al voor de vierde keer en dat is eraan te zien. Terwijl wij spaghetti uit blik eten, hebben zij een hele menu bij én een sateliettelefoon. Gedurende onze hele trip zijn we immers afgesloten van de buitenwereld. We hebben een zeer leuke avond, maar kruipen al om 21u in bed. De nachtrust is niet optimaal, maar we vallen al bij al snel in slaap.

De volgende ochtend begint met een stevig ontbijt en de tent afbreken. We moeten weer 29km kanoën en vertrekken al om 8u30. Na 20km maken we een tussenstop en wandelen we 2,5km naar de ‘bridge to nowhere’. Om dit te begrijpen even wat achtergrond informatie: vlak na Wereldoorlog I kregen 40 soldaten met hun gezinnen een stuk land in een dichtbebost gebied, met de belofte dat hier wegen naar werden gelegd. Toen de mensen er al woonden, bleek moeder natuur sterker dan verwacht. Door veel erosie van de grond werden meermaals wegen en huizen vernietigd. Toch bouwde de overheid nog een brug over een andere rivier, om het transport later gemakkelijker te maken. De wegen werden nog niet aangelegd. Jaren later werden de gezinnen gedwongen door de overheid om toch terug te verhuizen naar een andere plaats. De betonnen brug bleef natuurlijk staan. Dit is het enige overblijfsel van deze nederzetting, maar nu staat er dus een betonnen brug om 40km van de dichtstbijzijnde weg. Enkel bereikbaar door een wandelpad. Bij deze brug waren we dus. En het straffe is: de regio verdient massa’s geld met deze brug omdat veel toeristen deze ‘bridge to nowhere’ willen zien. Ze betalen zelfs 130 dollar per persoon om de jetboat te nemen, 30km verder af te stappen en 2,5km te wandelen en daarna met de boot terug. Zottewerk!
We kanoën verder en deze avond slapen wij op een camping helemaal alleen. We hebben immers geboekt bij de enige lodge die onderweg er was en we zetten hier onze tent weer op de camping. Geen ander gasten te zien (wel in de logde, maar geen tenten), behalve een tiental koeien die in ons veld staan. We besluiten om iets te gaan drinken in de lodge en hier leren we weer vriendelijke mensen kennen. We mogen bij hun aanschuiven aan tafel en eten lekker zelfgemaakte lasagna, wat een geluk! De eigenaar van de lodge biedt ons zelfs een stapelbed aan, dus gaan we daar slapen ipv in de tent. Kortom, een topavond! We worden wel gewaarschuwd voor verschillende rivierversnellingen de volgende dag.

We vertrekken weer vroeg in de ochtend voor de laatste 21km. Ze komen ons met de bus oppikken om 13u30. Alles verloopt vlot, tot aan de 30/70. Dit is een versnelling die zo wordt genoemd, omdat hier de meeste omkantelen. Deze kan je ontwijken langs de stenen, maar wij gaan ervoor (stiekem ook omdat we niet wisten dat deze versnelling dé bewuste versnelling was). We gaan vol in de eerste drie golven, maar onze boot is halfvol water en kantelt om. Martijn kan de kano vasthouden, samen met zijn peddel, maar Lore is de boot kwijt en panikeert. Gelukkig staan de 4 Nieuw-Zeelanders van de eerste avond daar en helpen ons verder. Lore krijgt droge kleren en thee en komt er snel bovenop. James helpt mij met de boot terug om te draaien en 5minuten later kan Lore er ook weer om lachen. Dit was het laatste feit van onze kanotrip. Een hele ervaring voor ons, zeker omdat je ook zo lange tijd weet dat er totaal niets in de buurt is!

We rijden verder naar het noorden, omdat we ondertussen werk hebben gevonden nabij Auckland. We zijn benieuwd!!!

Whanganui River

We still have painful legs, so we decide not to do too much today. We make a short walk and do some geoaching. One geocache is on top of Mount Paritutu. We have a beautiful view of New Plymouth. In the evening we have a little apero at the beach and we’re going to sleep for the 15th time on a free spot. By the way: we know what we hate in New Zealand: sandflies!! These are little flies, not bigger than 2-3mm, but they bite and the scarf what they left behind itches real hard! Especially if you have 30 bites on your legs. We scratch all night long!

We decide to drive a little bit up north, because we have more chance to find a job over there. But because we still haven’t got a job, we decide to do crazy. We book a canotrip of three days and we have to do 87,5 kilometers on the Whanganui river, in the middle of nowhere. This trip starts the day after tomorrow. Today we still do some sightseeing. The caves of Waitamo, Marakopa falls, Magapohue Natural bridge. There are a few very nice places here. Luckily we don’t have to walk to far, so we can do a lot of places in a short amount of time. We sleep tonight on another free camping spot, on the parking lot of a restaurant. The owner was very smart, free campingspots, but also 10 dollar meals. Beef casserole with rice and wedges, all you can eat and also beers and wine for 5 dollar (cheap for New Zealand). We make it a nice evening for us and the waiters say other nice places what we can do tomorrow.

Today we start with a short walk. It is one of the most beautiful short walks in New Zealand and we understand why. It’s a beautiful walk with also a cave. We drive further to Tamuarunui and here we leave tomorrow on our canotrip. We still do one geocache (high on the hill, with a beautiful view) and afterwards we go shopping for the trip. We buy proteinebars, meuslibars, spaghetti in a can, soup, noodles, energydrink, water and nutella offcourse. We also install our tent, just to see if we have everything. We can make the tent very quickly and also can put it back together real fast.

Today is the big day! At 5h30 we are already awake to make sure our barrels are full and to be on time for the briefing. How/who/what and when will be explained.  Afterwards we only have to sit on the bus for like an hour and a half, from which the last half hour gravel road will be. At Whakahoro our journey will start for the next 87,5km until Pipiriki. Today we even half to canoe 37,5km. Still a long trip to go. We got to know 4 nice kiwis on the bus. Once on the water we paddle at our own speed which seemed to be very fast as we arrive already after 5 hours at our camp base “John Coull Hut”. We put the tent and afterwards Kristy, James, Kim and Steph will put them next to ours. They are doing this trip already for the 4th time which you will notice.  While we are eating canned spaghethi, they are preparing a whole menu and do have a satellite telephone with them. During the whole trip we are disconnected from the normal world. Such a nice evening, Kim even spotted some glowworms for us! ( you will see them on the pictures, they are like blue/green stars) Around 21h we already go to sleep.

The next morning start with a good breakfast and putting the tent back in the bag. Today we have to canoe around 29km and we will leave around 8h30. After 20km we make a break and will walk to the famous  ‘Bridge of Nowhere’. To make this clear, after World War I, 40 soldiers got a piece of land in a dense forest with their families  with the promise that the government will built roads to this place. When the people were building the houses, the ground eroded a lot. It was difficult to built, but they managed it. The roads were washed away a couple of times because of the floods. The government build a bridge across another river, to make the transport easier. But the area wasn’t good to live, so the government ordered the people to move to another place. Everything was gone, except for that one bridge. Not this bridge is in the middle of the forest, with only walking trails to there. The closest town is 40km’s away. But this bridge is a huge tourist attraction. People pay up to 130 dollars to come on the jetboat (30km’s on the Whanganui River) and walk the 2,5km’s to the bridge. Unbelievable!!

We go futher on our trip and tonight we have the campground all to ourselves, because we booked in a private lodge and the rest of the people are across the river. We install our tent and see that there are 10 cows in our field. We decide to go for a drink in the lodge and meet again very lovely people. They offer to have diner with them (homemade lasagna), so we have a nice diner. The owner of the lodge even offers a bunk bed for us, so we don’t have to sleep in our tent. They also warn us for a few rapids tomorrow, especially the 30/70, because almost every canoe trips over here.

We leave again early in the morning for the last 21km’s. They’re going to pick us up at 13u30, so we have to start early in the morning. Everything goes good, until we’re on the 30/70. You can avoid this rapid if you go over the rocks, but we decide to take the whole rapid. We can take the first waves, but at the and we tip over. Martijn can hold the canoe and his paddle, but Lore panicked and tried to swim to the sides. Luckily the New Zealanders from the first night were there, so they could pick her up and give her warm clothes and a tea. Martijn and James tipped over the canoe again and after a half hour we were ready to do the last of the trip. When we arrived, we were proud on ourselves. 87,5km on the canoe in the middle of nowhere, it’s an achievement!

We drive further up north because in the meanwhile we found a job nearby Auckland. Exciting!!!