Zwaarste momenten van onze reis

De volgende dagen mag Lore inwerken in de bar. De eerste avond ziet ze er wat tegenop, omdat ze samen met de bazin moet werken en de Australiërs echt honderden verschillende drankjes hebben. Een LLB (lemon, lime and bitters), lemon squash, fire engine, fruit tingle, red pussy, mid-strenght, carlton dry, mid carlton, ted’s,… Ze moet veel dingen vragen, maar elke keer leert ze meer en meer bij. Na anderhalve week te werken doet ze het werk zelfs graag en de klanten hebben haar ook heel graag. Ze wordt L genoemd, omdat niemand haar naam correct kan uitspreken. Dit vindt ze gemakkelijker, omdat ze nu direct weet als iemand tegen haar praat. Lore heeft zelfs een fangroep van Fransen, die het leuk vinden om nog eens Frans tegen iemand te praten. Ze nodigen haar zelfs uit om bij hun iets te gaan drinken, samen met Martijn, maar Martijn is weer veel te ziek en we blijven gewoon thuis.

Met Martijn aan de andere kant gaat het dus een pak minder. Wij zijn dinsdag hier aangekomen en vanaf donderdag heeft hij onafgebroken koorts. Hij moest maandag beginnen met werken en omdat je moeilijk kunt afzeggen wegens ziekte in je eerste week, gaat hij puur op karakter werken. Het is zwaar werk in een houtzagerij. De eerste drie dagen heeft hij al 17 ton paletten hout gestapeld. Elke ochtend staat hij op, in de hoop op beterschap, maar het komt niet. Na een week te werken met koorts, heeft Lore hem overtuigd om toch naar een dokter te gaan. Doordat we in the middle of nowhere zitten, blijkt dat toch niet zo eenvoudig te zijn. Lore gaat eerst langs bij de lokale dokter waarbij de eerste afspraak pas mogelijk is voor na Nieuwjaar. Gelukkig kan ze een paar andere telefoon nummers meekrijgen om Martijn toch een afspraak te regelen. Bij het 3^de telefoontje is het raak en kan ze een afspraak regelen. Die vrijdagnamiddag kunnen we dus eindelijk naar een dokter gaan waarvoor we wel 40km voor moeten rijden. We komen bij een oudere dokter, maar wel een onderzoek die hij in België nog niet heeft meegemaakt. Er wordt bloed afgenomen en staaltjes genomen van zijn keel. Hij heeft immers een bobbel onder zijn kin en een beginnende keelontsteking zit er nog aan te komen. Eindelijk kan hij antibiotica nemen en hopen we op beterschap. De volgende dag komt hard aan bij Martijn. De koorts is nogmaals gestegen en de keelontsteking verergerd. Hij kan nu nog moeilijk slikken en blijft hele dagen in bed liggen. Lore gaat in de namiddag telkens zwemmen, zodat ze toch eens uit het hotel is. ’s Avonds moet ze meestal werken en met Martijn is nog steeds niets aan te vangen. Lore ontpopt zich wel tot een topverpleegster. Koude handdoeken om Martijn wat te doen afkoelen worden telkens vernieuwd, de lakens worden dagelijks ververst omdat Martijn ’s nachts veel zweet, hij wordt getroost als hij weer wakker wordt van de pijn. Kortom, Martijn krijgt toch de nodige zorgen.

Zondagavond gaat hij naar zijn werkgever, met de mededeling dat hij echt niet kan gaan werken. De baas begrijpt het en wenst hem veel beterschap, we zien wel wanneer hij terug kan beginnen. Dinsdagochtend gaan we terug naar de dokter voor de uitslag van het bloedonderzoek. De uitslag komt hard aan. Martijn heeft klierkoorts. Een heel erg slechte timing, want nu mag hij de komende twee weken zeker niet gaan werken en zelfs daarna gaat het moeilijk worden.

The next day’s Lore can work in the bar. The first night won’t be a funny evening as she has to work together with her boss. And besides that there are hundreds of different drinks to serve.  Such as a LLB (lemon, lime and bitter, a lemon squash, fire engine, fruit tingle, red pussy, mid-strenght, carlton dry, mid carlton, ted’s..And it won’t become easier with their Australian words like a stubby, a mid one, a pint or pot... She has to ask lots of thing, but every time she is learning more and more. After half a week of working she even likes the job and the clients like her too. Everyone is calling her L because no one can call her name correctly. After all this will be easier  as she knows immediately if someone is talking to her. Lore has even a fan group of French people who finally can talk French to someone else.  They also invite her to have together with Martijn a drink at their house. But as Martijn is too ill at the moment, we just stay home.

So at the other side, Martijn is not at all feeling well. Since the Thursday we arrived here, he is feeling himself miserable with fever. He survived his first week at work as you can’t cancel your first week of working when your ill. He worked himself through this first week. His job is a heavy job in a timber farm. The first 3 days he already lifted up 17 ton of wood and stocked them on a pallet. Every morning he is waken up with the hope to be better. After a week of working with fever, Lore convinced him to make a doctor appointment. As we are living right now somewhere in the middle of nowhere it isn’t that easy to make this. In the village where we are living, the first appointment they could make was after new year and we are just December. As friendly as they were, they gave Lore some other numbers to try. Finally Lore could make an appointment on Friday afternoon. For that we first have to drive like 40km. Although it looks like an old doctor, Martijn got an examination he never had before in Belgium. They took blood samples and some samples of his throat. In meanwhile he got as well a lump under his chin and a coming throat inflammation. Finally he can take some antibiotics and hoping to become better. The next day will be really hard for Martijn. The fever stays high and the throat inflammation got worse. He can’t  almost swallow and stays the whole day in bed. In the afternoon, Lore still goes to the swimming pool. Like that she still can do something nice and be away from the hotel for a while. It is also a nice refreshment as it gets hotter and hotter by the day.

Most of the time she is working in the evening and Martijn is still not oke. Therefore Lore becomes a real nurse. She takes care of cold towels  to cool him down a little bit, the blankets will be changed daily as he is sweating a lot during the nights, when he wakes up from the pain she is there for him. So no worries, Lore takes care for him. 

Finally on Sunday evening Martijn goes to his boss to tell him that it will be impossible to work for him the next day. His boss is really understandable and wishes him to be better soon in the hope he can come to work again for him. Tuesday morning we return to the doctor to receive the blood results. It’s not a good result, he has glandular fever. Very bad timing, because now he’s not able to work anymore. He got some new pills and hopefully he finally will get better.