Vervolg: Het leven zoals het is in een kiwipakhuis.

De dagen in het kiwipakhuis zien er meestal hetzelfde uit. Heel erg druk en dikwijls vliegen de kiwi’s in het rond, maar hier komt geen verandering in. We vragen ons geregeld af wat we hier nog doen, iets wat iedereen zich er eigenlijk afvraagt. Het enige goede aan het werk hier  is dat we veel uren maken. Onze werkweken bestaan gemiddeld  uit 55 uren. Onze drukste werkweek was 62 uur, onze rustigste was 38 uur. Dit is echt de enige reden waarom we hier zolang blijven. We verdienen op korte tijd relatief wat geld, zodat we erna fijn kunnen verder reizen en niet direct op zoek moeten gaan naar nieuw werk.

Hetgene waar Martijn zich wel in heeft gespecialiseerd, is mensen een bak bier te laten betalen op het werk. Of het nu een gewonnen weddenschap was, iemand die er al langer werkte en vertrok, overtuigingskracht ten opzichte van de baas, het lukte hem iedere keer weer om een bak bier te krijgen op het werk. We hebben zelfs paar keer boven in de ‘boardroom’ kunnen zitten en genieten van een fris pintje. Dit deed telkens wel deugd!

Het leven zoals het is: buiten het kiwipakhuis

De avonden na ons werk zien er vaak hetzelfde uit: we douchen ons, maken eten en drinken dan iets met Max en Laura en omstreeks 20u-21u30 gaan we uitgeput slapen. Gelukkig hebben we nog af en toe een dagje vrij en kunnen we dan iets leuk doen.

Lore heeft Martijn getrakteerd op een massage op een vrije dag. Een uur lang wordt hij gemasseerd en gaat Lore wat winkelen. Tijdens het winkelen vindt ze zelfs duvel! Ze verrast Martijn hiermee en paar dagen later kan Martijn met deze duvel het kampioenschap van Club Brugge vieren. Voor de match Club Brugge-Anderlecht was hij zelfs speciaal opgestaan om 1u ’s nachts. Om 3u terug slapen en de wekker die ’s morgens afgaat om 6u, dit was toch een vermoeiende dag voor hem!

Een ander topmoment voor ons beiden was een scenic flight boven Auckland en Waiheke Island. Normaal zou Martijn hier ook een gedeelte zelf mogen vliegen, maar doordat er veel wind stond en onze piloot nogal een dwarskop was, bleven we toch grotendeels passagiers. Maar de uitzichten waren echt wel de moeite. We hadden ook geluk met het weer, het was prachtig! De foto’s zullen hier wel vanzelfsprekend zijn.

Max en Martijn hebben ook eens geprobeerd om via het casino te zorgen dat we niet meer moesten werken, helaas was het casino geen succes voor de heren. Beiden dropen al na anderhalf uur weer af, in de wetenschap dat ze de volgende dag gratis gingen werken. De dames hadden wel kunnen genieten van een glaasje cava, maar daar bleef het die avond bij.

Martijn en Max zijn ook eens gaan vissen op een boot. Dit had Martijn kunnen regelen via de man van de viswinkel. Die had immers een boot en ging meermaals vissen per week op zee. Natuurlijk had hij met zijn grote mond ervoor kunnen zorgen dat ze ook eens meekonden. Direct na het werk waren Martijn en Max naar de haven gegaan. Het bootje stond al klaar met het visgerief en weg waren ze. Echter na een anderhalf uur vissen (in het donker), begon de zee wat woeliger te worden. De man zei dat het een vrij moeilijke terugrit ging zijn en hiermee had hij zeker niet gelogen. We werden allemaal kletsnat door de hoge golven en tot overmaat van ramp raakten we vast op een zandbank in het midden van de zee. Gelukkig had hij ook een grote peddel bij, zodat Martijn het bootje kon losduwen en de man met de boot alsnog om de zandbank kon gaan. Doorweekt en rillend van de koude kwamen we terug aan land, maar we waren blij dat we terug waren. Jammer genoeg was dit ook allemaal voor niets geweest, want weer hadden we geen vis gevangen! De dames hadden zich hier wel al op voorzien, want ze hadden vanavond met hun twee een salade gemaakt met vis en zeevruchten.

De avond daarna gaan we eens ‘helemaal los’. Het was immers de laatste dag van Laura en Max en we maken er eens een drinkavondje van. Ze hebben de ingrediënten gekocht voor een échte mojito en voor Martijn was er genoeg bier. We drinken tot 12u ’s nachts, een persoonlijk record op een werkavond. De ochtend erna is wat minder plezant voor ons, maar wel plezant voor Max en Laura, zij kunnen immers verder gaan met hun reis!

Het afgelopen weekend hadden we eens een volledig weekend vrij. Dit was de eerste keer in lange tijd. We hadden immers 12/13 dagen gewerkt. We besloten om zaterdag een fijne wandeling aan de kust te doen en te brunchen aan het strand. Zalig, dit deed ons deugd! Die avond is er ook een avondmarkt in een stadje iets verderop en hier gaan we ook eens naartoe. Op de avondmarkt is 80% een eetstandje, waarvan 95% Aziatisch eten. Een drukte van jewelste op het marktje, maar we vinden hier wel lekker eten.

Nog maximum een week werken en dan is het kiwiseizoen ten einde en dan kunnen we weer verder reizen!!

Life how it is in the kiwipackhouse continues…

The days in the packhouse are most of the time the same. Very busy and the kiwifruit fly everywhere, but this never changes. We are wondering what we’re still doing here, but everyone is thinking the same. The only good thing about this job is that we work long hours. We work on average 55 hours a week, the longest week was 62 hours, the shortest was 38 hours. This is the only reason we are still here. We earn a bit of money on a short time, so we can travel further without searching for a job the next months.

Martijn made one thing his specialty at work. He makes people buying us a case of beer what we can drink at work. Or he wins a bet, or he makes people buying a case because they leave or he just convinces the boss, he always makes sure someone is buying a case. We also were a few times in the ‘boardroom’ for a couple of drinks.

Life outside the kiwipackhouse.

The evenings after our work looks more or less the same: we take a shower, make diner and after that we have a few drinks with Max and Laura and around 20-21.30 we go to bed. Luckily we also have sometimes a day off, so we can do something nice.

On one day off, Lore bought Martijn a massage. He had a massage from one hour and Lore went shopping during that time. While she was shopping, she also found Duvel, Martijns favorite Belgian beer. She surprised him with this and a few days later, Martijn could celebrate the championship op Club Brugge, his favorite team in Belgium! For the final game, he get up in the middle of the night to watch the game through livestream. We had to work in the morning, so it was a very short night for him.

Another great moment for the both of us was a scenic flight above Auckland and Waiheke Island. Normally Martijn could also fly a little bit by himself, but because there was a lot of wind and the pilot was totally not nice, we were just passengers. Nevertheless, the views were amazing and we were lucky with the weather! You can see this on the pictures.

Max and Martijn also went to the casino and tried to make sure we didn’t had to work anymore in the packhouse. But after 1,5hours they already had to leave, knowing that they had to work the next day for free. The girls had a nice glass of sparkling wine, but that was it that night.

Martijn and Max also went fishing on a boat one evening. Martijn arranged this with the baitshopguy. He had a boat and he went multiples times fishing and he took them one evening. Directly after work they went to the harbor and the guy was already was there already with the boat and fishing equipment. Afther 1.5 hour the sea went a little bit rough, so they had to come back. The way back was very rough with big waves and they got soaking wet. On the way back they also stranded on a sandbank in the middle of the sea. The waves were smashing the boat, but luckily the guy had a paddle and Martijn could push the boat of the sandbank. Shivering of cold we finally made it back to land. Too bad everything we did was for nothing, because we didn’t caught any fish! The girls were prepared for this, because they already made themselves a salad with seafood.

The night after this we had a drinking night. It was the last night of the Germans and they made mojito’s and we had beer for Martijn. We drank until midnight, what was a record for us on a working night. The next morning was painful for us, but not for the Germans. They could finally travel again.

The last weekend we had our first full weekend off. This was good for us, because we worked 12/13 days. We decided to go to the beach and make a nice walk there and we had brunch at the beach. This was wonderful for us. That night we went to a nightmarket in a town nearby. It was actually all about food and 95% of them was Asian food. It was very busy there, but we had a nice diner here.

Only one more week working for us and then we can travel again!!