Het werkleven begint / Off to work

We zijn al een tijd op zoek naar werk, maar voorlopig zonder resultaat. We besluiten om meer naar het zuiden te reizen. Onderweg blijven we nog overnachten in een domein met een vervallen Spaans kasteel. Dit is iets wat Lore heel graag wou doen en ze heeft dit als cadeau gekregen van Martijn. Wanneer we ’s avonds op het internet zitten, stuurt Martijn weer cv’s door naar verschillende werkgevers. We krijgen eindelijk een positieve reactie en mogen zo snel mogelijk beginnen. Enig probleem: om daar te geraken moeten we 2500km rijden. We besluiten om het werk toch aan te nemen, omdat we toch naar het centrum wilden verder reizen. We vertrekken ’s morgens vroeg om 7u en de volgende drie dagen rijden we door. De rit is heel saai, want in deze drie dagen moeten we maar 3 keer van straat veranderen. De rest is het enkel rechtdoor, door de woestijn. We komen dorpjes tegen van gemiddeld 10 inwoners en ook dinosaurusland passeren we (hier zijn veel fossielen gevonden).

De laatste weg die we moeten inslaan is op 165km van onze bestemming. We moeten de laatste 165km doen op een landweg. Er is maar één rijvak en nog rijden hier roadtrains. We komen er een paar tegen en moeten dan snel langs de weg gaan staan, want deze vrachtwagens stoppen niet en rijden tegen 100km/u over deze wegen. Altijd heel erg schrikken als we er een tegen komen.

Uiteindelijk komen we de derde dag aan omstreeks 18u10 (lokale tijd, tijdsverschil met België is nu 7u30), na een duizelingwekkende rit van 2505km. Even ter vergelijking: als je van Bocholt tot Moskou wil rijden, dan moet je 2478km afleggen. En als spelers van de Belgische ploegen nog zagen als ze Europees naar Dnjepropetrovsk moeten vliegen, dit is maar 2416km met de auto, dus dat valt nog mee (google maps, leuk om te gebruiken).

Nu wat moeten we eigenlijk doen voor werk? Dat wisten we op voorhand eigenlijk ook niet echt. We wisten alleen dat we in een tankstation/winkel/caravanpark/bar/restaurant zouden terechtkomen en dat het dichtstbijzijnde dorp maar liefst 200km van ons verwijderd is. We wisten dus dat we in de niemandsland terecht gingen komen. De gps kon ons locatie zelfs niet vinden, enkel het dorp op 200km ervandaan.

Lore werkt hier in de keuken en werkt bijna altijd ’s morgens. We dachten eerst dat ze keukenhulp moest zijn, maar ze moet helemaal alleen in de keuken staan. Dingen als toasties, omeletten, fish and chips, hamburgers, chips and gravy, all day breakfast (worst, bonen, spek, ei, toast) kan ze nu allemaal klaar maken.

Voor Martijn ligt het anders. Hij wordt overal waar iemand nodig is ingezet. Hij moet de tuin doen (ze hebben hier een sproeierssysteem, dus ook een grasveld), in de bar staan, in de winkel staan, poetsen,… Noem maar op. Let op de heel erg verouderde werktuigen die hij mag gebruiken om het gras af te rijden. Het positieve is dat we allebei fulltime mogen werken en dat we maar 100 dollar per week voor ons twee moeten betalen voor accommodatie en eten. We kunnen de komende weken dus eindelijk terug wat sparen. Hoelang we hier blijven, dat weten we nog niet. Maar we zullen hier wel minstens een maand verblijven.

Ondertussen was het ook de belangrijkste dag van het jaar voor Lore. Ze was immers jarig op 25 april. Jammer genoeg zat ze niet aan een strand met een cocktail, maar zat ze te werken in niemandsland. We hebben toch geprobeerd om haar verjaardag onvergetelijk te maken en ze hadden zelfs een taart voor haar gemaakt. Ze vond het allemaal heel erg fijn en we voelen ons hier toch al heel erg welkom bij deze mensen.

Off to work

We’re looking for a job, but still without any results. We decide to travel back south. On the way to Townsville, we first stop on a domain with an old Spanish castle. Lore always wanted to go to here, so now she gets this as a gift from Martijn. When we’re on the internet during the evening, Martijn is sending some resumes to employers. Finally we got a positive answer from an employer. We can start as soon as we can. There was only one problem: the job was 2500km from where we are. We decided to take the job because our next destination would be in Central Australia and early in the morning we leave for a long journey. The next three days we travel to our work. It’s a very boring drive, because in these 3 days we only had to change roads 3 times. For the rest the road is just straight, a straight way through the desert. We only see some small towns with a population of 10 people and we also pass dinosaur country (they found lots of fossils here).

The last road we have to take is 165km away from our destination. This is only a small road with one lane. But still are there roadtrains on this road. This is dangerous for us, because each time we see one, we have to go on the dirt next to the road to let them pass. They don’t slow down and just drive with a speed of 100km/h pass you.

After three long days of driving, we finally arrive around 18h10 (local time, time difference with Belgium is now 7h30), after a drive of 2505km. As a comparison: if you drive from Bocholt to Moskou, you only have to drive 2478km and if players complaint that they have to go to Dnjepropetrovsk, that’s only 2416km by car. (google maps, a good tool to use)

Now what we have to do as a job? We didn’t knew that in front. We only knew that we had to work in a fuel station/chop/caravan park/bar/restaurant and that the closest town was 200km away. The gps even didn’t found our location, only the village that was 200km away.

Lore works here in the kitchen and almost works every time in the morning. We thought that she had to be a kitchen help but she works alone in the kitchen. She can cook things like toasties, omelettes, fish and chips, hamburgers, chips and gravy, all day breakfast (sausage, beans, bacon, egg and toast) .

For Martijn it’s a little bit different. Everywhere they need a hand, he has to work. He has to do the garden (yes we have a garden), bar, chop, cleaning, … If you see the pictures then you know how old the equipment is where he has to do the garden. The positive thing for us is that we both can work fulltime and that we only have to pay 100 dollar for food and accommodation. How long we are going to work here, we don’t know. But it will be at least a month.

In the meanwhile the most important day for Lore was there. It was here birthday on the 25th of April. Unfortunately we weren’t on the beach with a cocktail, but we were in the middle of nowhere. We tried to make her birthday unforgettable and we even made a cake for here. She liked it very much and we feel us good here.