Tot ziens Nieuw-Zeeland!

We hebben Dana net afgezet aan de luchthaven en vertrekken met de auto naar Canadese vrienden, die ook Nieuw-Zeeland gaan verlaten binnen enkele dagen. De rit naar daar is vreemd. Terug met twee van voor in de auto ipv met drie, het is weer even wennen! Eenmaal aangekomen bij Kirstyn en Tim hebben we weer een leuke avond met een barbecue en wat vuurwerk, maar voor ons is het een korte avond. We zijn immers stikkapot en gaan om 22u30 al naar onze slaapplaats.

De volgende dag gaan we Lore hare bon opkopen, die ze gewonnen had met de loopwedstrijd. We kopen er een frisbee mee en teenslippers voor Martijn. We testen de frisbee en spelen frisbeegolf in Queenstown. Dit is ongeveer hetzelfde als golf, maar dan met de frisbee. Je begint bij een paaltje en probeert in zo weinig mogelijk keren je frisbee in een mand te gooien. Deze mand stond op een afstand tussen de 40-150 meter. Dit was wel plezant om te doen en hebben we toch een paar uur gedaan. We zijn erna een ijsje gaan eten bij Patagonia, één van de beste ijsjes in Nieuw-Zeeland!

Ondertussen horen we ook dat Dana terug veilig is aangekomen in Dusseldorf. Ze had wel vertraging gehad en een andere vlucht moeten nemen, maar uiteindelijk is ze veilig aangekomen thuis, oef!
Wij gaan nu met de auto naar de garage, we hebben immers een koper gevonden, maar deze wou de auto nog eerst laten checken. Tijdens de controle moeten wij wachten, dus spelen we maar weer frisbeegolf. Wanneer we de auto gaan uithalen, hebben we goed nieuws van de garagist. Op wat roest aan de zijkanten na is onze auto in orde. We bellen met de koper, maar deze haakt om vreemde reden toch af. Lap, daar gaat plan A! Omdat we geen andere geïnteresseerde kopers hebben, besluiten we om de auto te koop te zetten in Christchurch (meer mensen, maar ook 450km verder) en om de prijs te verlagen. We besluiten om de volgende dag te vertrekken voor de rit, maar we gaan ook eerst nog een superwandeling doen, genaamd Roy’s Peak, als afsluiting van het wandelen in Nieuw-Zeeland.

De volgende ochtend ontbijten we nog eerst met onze Duitse vrienden, Max en Laura, aan het meer. Het is super hun weer te zien en ook zij zullen Nieuw-Zeeland over een paar weken verlaten. Het is vreemd, allemaal mensen waar we mee hebben samengewerkt in Auckland, komen we overal tegen in Nieuw-Zeeland en ook voor hun zit dit avontuur er bijna op! Na het ontbijt nemen we afscheid en gaan wij naar Wanaka om onze wandeling te doen. Een wandeling van 16km lang en 1375m wat we moeten stijgen, toch een zware afsluiter!! De uitzichten zijn wel prachtig en we hebben schitterend weer! Nieuw-Zeeland, we gaan je toch enorm hard missen!! Na de wandeling rijden we naar een slaapplaats iets verder en nemen we een zeer deugddoende douche.

We rijden de volgende ochtend richting Christchurch. Nog steeds geen reactie op onze auto, enkel een paar mensen van Auckland die hadden gebeld, maar dit is nogmaals 1100km verder en dan moeten we de ferry terug naar het noordeiland nemen, dus dit willen we voorlopig niet. Onderweg naar Christchurch spelen we nog frisbeegolf in Twizel, hebbben we lunch aan Lake Pukaki en gaan we slapen in Waikari, een plaats waar we al paar keer zijn gaan slapen paar maanden geleden. We hebben nog steeds geen reactie op de auto en besluiten om dan maar ineens door te rijden naar Auckland. We boeken ons de ferry (250 dollar) en maken ons klaar voor een rit van nog eens twee dagen rijden!

De volgende ochtend vertrekken we om 7u ’s morgens omdat we nog 450km moeten rijden naar Picton, waar we de ferry gaan nemen. We hebben de ferry om 14u, dus we moeten nog aardig wat rijden in de voormiddag. Het is vrij druk op de weg, omdat al de trucks nu ook via het binnenland moeten vanwege de aardbeving. We moeten veel trucks inhalen op bochtige wegen en in de heuvels, niet evident! Maar we komen op tijd aan in Picton en horen daar dat de ferry 2u vertraging heeft. Tijd om te rusten in de auto dus. Wanneer de ferry eindelijk vertrekt om 16u, nemen we afscheid van het zuideiland. Wat een supertijd hebben we hier gehad! Lore blijft nog een lange tijd buiten staan op de boot, om nog te genieten van de natuur. Om 20u komen we aan in Wellington en rijden we een half uur verder naar onze slaapplaats. Ondertussen hebben we één iemand die naar de auto komt kijken overmogen (zaterdag). Er zijn nog wel wat meer reacties, maar deze kunnen allemaal pas de week erna komen kijken. Afwachten dus!

De volgende ochtend vertrekken we om 9u om de laatste 650km naar Auckland te doen. De rit verloopt vlot en we besluiten om nog bij een mooie slaapplaats langs de rivier te stoppen, zodat we in de ochtend de laatste kilometers naar Auckland rijden. We drinken een lekker apero en maken spaghetti in Nigel, heerlijk!
Zaterdagochtend rijden we verder naar Auckland en om 11u komt er iemand kijken naar onze auto. Het blijkt Chris te zijn, een 71-jarige Schot die 6 maanden gaat rondreizen in Nieuw-Zeeland en daarbij ook zijn dochter gaat bezoeken in Wellington. Hij is direct zot van onze auto, maar wilt natuurlijk weer een check laten doen door een garagist. We bellen iemand van een mobiele garage en die komt met zijn auto langs en checkt onze volledige auto. Alles, maar ook alles wordt nagekeken én hij vindt een zwaar probleem aan onze auto. Omdat wij de keuken van achter op een hydraulische lift hebben, is er achter veel gewicht en zijn er twee veren aan het doorzakken. Kostprijs: 2000 dollar om dit te laten maken. Chris, zelf een ingenieur, is verbaasd hoe goed de auto in orde is (op de vering na) en we sluiten een deal. Wij betalen de helft van de herstellingen en hij laat de auto zelf herstellen en dan koopt hij de auto. We krijgen er nog een mooie prijs voor en besluiten dit te doen.
We spreken af met Chris dat wij een vlucht gaan zoeken naar Borneo en dat hij ons dan aan de luchthaven afzet en dan de auto mee krijgt. Deal! Nu rest er ons nog maar één ding: een vlucht zoeken. We gaan naar de bibliotheek en zoeken verschillende vluchten op en de goedkoopste is maandagnamiddag, overmorgen dus! We bellen Chris en dit is perfect voor hem. We boeken de vlucht, wetend dat we het geld van de verkoop nog niet hebben, maar anders kost de vlucht het dubbele als we langer wachten.

Op zondag doen we allerlei taakjes. De camper opruimen, veel spullen achterlaten, de backpack maken, hotel boeken in Borneo, USD halen (voor in Vietnam erna), pasfoto’s laten maken, … De tijd vliegt en we besluiten onze laatste avond niet te gaan uiteten, maar fijn koken in Nigel en een lekker aperitiefje te drinken! We klinken op een super 8 maanden in het mooiste land waar wij ooit zijn geweest!! We bellen nog met het thuisfront en gaan vroeg slapen, weeral.
De volgende ochtend hebben we om 9u afgesproken met Chris om naar de bank te gaan. Wanneer wij hem zien zegt hij dat hij de deal wil veranderen. We dachten direct: oh nee, hier hebt ge het, we gaan ons geld niet krijgen! Gelukkig wou hij ons enkel niet meer aan de luchthaven afzetten, omdat hij geen verzekering had op de auto. Martijn belt met onze verzekering en sluit deze ook af, maar Chris mag enkel vandaag nog met de auto rijden en dan is hij verzekerd. Oef, dat is ook weer geregeld! We gaan naar zijn bank en halen het geld af. Daarna gaan we naar de post en zetten we het geld op onze rekening (eindelijk zijn we zeker dat we het hebben!) en zetten de auto op zijn naam.

Martijn rijdt voor de laatste keer met Nigel naar de luchthaven van Auckland en we nemen afscheid van Chris. Dat hij evenveel plezier mag hebben met de auto als ons! En dan is het zover, we nemen de vlieger naar Borneo, een nieuwe stap in ons avontuur!!

Goodbye New Zealand!

After we said goodbye to Dana at the airport, we are leaving to our Canadian friends who also are going to leave NZ in a couple of days. The drive to them is strange. Back with 2 in the front io 3. Once at Tim and Kirstyn’s home, we are enjoying a very lovely evening with them! We are eating BBQ, having some drinks and watching the firework at the lake which they bought! Around 22h30 we are heading back to our home as we were so tired from the all day!

The next we can buy something in a store thanks to the voucher Lore won with running the 10km. We will buy a Frisbee and some tongs for Martijn. We will play Frisbee golf with our new Frisbee in Queenstown. It is basically the same thing as playing golf but with a Frisbee this time. The goal is to throw the Frisbee in the basket at a distance between 40 and 150m. It is a great course you can do here! Not so easy always. Afterwards we will have an ice cream at Patagonia, one of NZ’s best ice cream company’s!

In meanwhile Dana has been landed save and well in Dusseldorf. She had a big delay in Melbourne but all went well afterwards to arrive in Dusseldorf. For us it is time to go with our car to the garage. Yes we have found an interesting buyer who still wanted to check the car first, which is logically of course. After a couple of hours we got very good news from the garage that our car is perfectly oke only a few spots with some rust. We are sending the good news to our buyer but for some reasons she will not buy our car. There goes plan A. As we did not got any other interested people in Queenstown, we decided to head to Christchurch (450km further but more people). We decide to leave the next day, but first we’re going to do one of the best hikes near Queenstown, Roy’s Peak. This will be our last decent walk in NZ.

The next morning we have breakfast with our German friends Max and Laura near the lake. It’s great seeing them again and it’s strange that everyone we worked with in Auckland is leaving NZ in the next couple of days/weeks. After breakfast we say goodbye and go to Wanaka for the last hike. It’s a hike of 16km and a ascent of 1375meters, very tough walk! The views are beautiful and we have beautiful weather. New Zealand, oh what we’re going to miss you!! After the walk we drive to our camp and have a nice and refreshing shower.

The next morning we drive to Christchurch. Still no reaction on the car, only a few people from Auckland called, but this is another 1100km and then we have to take the ferry to the north island, so we decide to wait for this. On the road to Christchurch we stop to play frisbeegolf in Twizel, have lunch at Lake Pukaki and we go to sleep at Waikari, a place where we stayed a couple of nights a few months ago. We still don’t have any reaction on the car and decide to drive further to Auckland. We book the ferry (250 dollar) and we get ready for another two days driving.

The next morning we leave at 7am because we have to drive 450km to Picton, where we take the ferry. We have the ferry at 2pm, so still a long drive in the morning! It’s quite busy at the road because of all the trucks that have to take this road now because of the earthquake. We have to pass a lot of trucks on windy roads, that’s not easy, but we get in Picton on time. When we arrive, we hear that the ferry has a delay of 2 hours. We can wait in the car and at 4pm we leave to Wellington. Lore stays a while outside on top of the boat, to see for the last time the south island! What we’re going to miss this island! At 8pm we arrive in Wellington and we drive another half hour to our sleepling place. In the meanwhile we have one reaction to our car and he wants to see the car on Saturday (day after tomorrow). There are also some more reactions, but all those people can only look at the car the next week.

The next morning we leave at 9am for the last 650km to Auckland. It goes easily and we decide to sleep next to a river with a nice view instead of driving to Auckland. We drink a nice apero and eat spaghetti in Nigeld, delicious!
Saturdaymorning we drive further to Auckland and at 11am we have a viewer for the car. It’s Chris, an 71 year old Scottish guy who’s going to travel 6 months in New Zealand and is going to visit his daughter in Wellington. He loves our car, but first wants to have a mechanic to look at our car. We call a mechanic that comes to us with his van and checks everything on our van. After his check, he says that the car is fully ok, but there’s one big problem. The springs at the back are worn and they need to be changed, but this would cost around 2000 dollars. This it not good, but still Chris wants to buy the car. We make a deal that we pay half of the repairs and he buys our car immediately. We agree that we first look for a flight to Borneo and that afterwards Chris can have the car.
We go to the library and do research on our flights. We find a good flight to Borneo that leaves Monday, the day after tomorrow. We call Chris and this is ok for him. We book the flights, knowing that we still don’t have the money for our car. But if we wait, the flights are double that expensive.

On Sunday we do a lot of tasks. We clean the camper, throw stuff out, make our backpack, book a hotel in Borneo, get some usd (for Vietnam), make passportpictures, the time goes really fast today. We decide to have our last diner in New Zealand in our car. We buy some nice food and a few drinks and have a nice evening in our car. We drink on our best 8 months ever in NZ and think this is the most beautiful country where we have ever been to.
The next morning we meet Chris at 9 am at the bank. When we see him, he immediately says he wants to change the deal. We think: oh fuck, he’s going to give us less money or something. Luckily, he only doesn’t want to bring us to the airport because he has no insurance on the car. We call our insurance and he’s allowed to drive today with the car, so problem solved. We get the money from his bank, go to our bank and deposit it and transfer the car on his name. Finally, the car is sold!!!!

Martijn drives for the last time with Nigel to Auckland airport and we say goodbye to Nigel and Chris. We hope that Chris has the same fun with the car as we did. And it’s finally so far, we’re going to Borneo, a new adventure!!!!!!